home

B&G

auto

voorbereiding

FAQ

reizen

gastenboek

naar andere reis BusCA holiday trips 2011 2019 2021

 

Route (29 dagen, 3.703 km): (NEDERLAND) Utrecht – Vlaardingen – Nieuwe Tonge – Asten – Eindhoven – (BELGIË)  Brussel – (FRANKRIJK) Valenciennes – Parijs - Poitiers – Limoges – Toulouse – Carcasonne – (SPANJE) Puigcerda – Mendiogorria – Vittoria Gasteiz – Bilbao – Burgos – León – Sarria – Lugo – A Coruna – Finisterra – Santiago de Compostela 

 

NEDERLAND

 

Dinsdag 21 september 2021 (130 km) – Daar gaan we weer!

 

Rond de middag vertrekken we. Niet veel later is het tijd voor de lunch. Langs de A12 ter hoogte van Harmelen op een P wekken we aldus het reisgevoel tot leven.
In Vlaardingen hebben we een gezellig en indrukwekkend samenzijn met Robert en Rika. We praten en borrelen.
Vroeg in de avond zetten we in Middelharnis TOY vanuit de stalling (met dank aan Kees) bij Marinus voor één nacht naast BusCA. G inspecteert TOY en jawel, de Grand Old Lady is nog steeds in topvorm!

 

Woensdag 22 september 2021 (152 km) – Klooster en zusters

 

Dwars door Brabant trekken we naar Asten. Een korte stop in Eindhoven voor het tanken van propaan. Zo komen we de winter door. In Asten lunchen we in typisch Brabantse setting voor we (mijn) zuster Ine opzoeken in het klooster. Ze staat al op de uitkijk. Het doet ons goed om te zien hoe Toos en Ine wonen. Genieten van koffie met gebak samen met de neven van Rita.
Op camping De Peel ontmoeten we (mijn andere) zuster Cobi en haar Gerard. Hele gezellige bbq hebben we samen. Politiek en maatschappij worden stevig onder de loep genomen. En we drinken het nodige gewicht weg… Uit onze reishuizen dus!

 

Donderdag 23 september 2021 (103 km) – G loodgietert en de grens over 

 

C&G zijn op “kloosteraudiëntie” en wij pakken in. Oh, da’s waar ook, een slangetje van de aanrechtkraan lekte. G demonteert. Er moet een nieuwe kraan-met-toebehoren in. Op dus naar de Wit in Schijndel. Gekocht, gemonteerd en klaar is kees. Boterhammetje en op weg.

 

 

BELGIË

 

Het land uit en België in. Om een uur of vier hebben we via park4night een plek gevonden op een parkachtige open ruimte tussen een basisschool en sportzalen. De kids fietsen bijna allemaal en met gele veiligheidshesjes aan. Het is na vieren. De school is hier dus later uit dan in NL.
Wandelingetje in de omgeving, eten (uit voorraad) en we klimmen weer ons heerlijke hoge bed in.

 

Vrijdag 24 september 2021 (212 km) – Een ontmoeting en La douce France

 

Tijdens het ontbijt zien we hoe de kids bij school worden afgeleverd. Een van de wegbrengende vaders bekijkt onze BusCA met meer dan normale aandacht. En dat trekt natuurlijk weer ónze aandacht. Het is Arne. Voor we het weten is er over en weer een boel enthousiasme over het verbouwen van een Sprinter. Iets, dat hij en zijn (zaken-) partner van plan zijn. Dan ben je bij G aan het goede adres.
Na onze ochtendrituelen gaan we hem en Frederiek bezoeken op hun bedrijf (standbouw). Een prachtige moderne onderneming. Rondgeleid, koffie, veel uitwisseling. We gaan elkaar terugzien, zoveel is zeker.

De kortste route naar Frankrijk loopt via Antwerpen. Maar daar zit het verkeer muurvast, zowel op de Ring als rond de Kennedytunnel. Via Brussel gaan we dus en voorspoedig.

 

FRANKRIJK

 

En zo belanden we in een typisch grauw Noord Frans plaatsje (Marly, bij Valenciennes) in het Jacques Brel Park naast de verwaarloosde muziekschool. Niemand spreekt ons aan of maakt oogcontact. Rustige nacht.

 

Zaterdag 25 september 2021 (532 km) – Snel weg zuidwaarts

 

Het is een stralende dag. En sinds heel lange tijd ronden we Parijs weer eens via de Péripherique. Tuurlijk zit het vol als we er midden op de dag passeren. Toch gaat het vlot. En na de Porte d’Italie is het leed helemaal geleden. Parkingkliekje als lunch en door. Onderweg volgen we de gebeurtenissen bij de Grand Prix van Rusland.
Eind van de middag spoelt BusCA lekker schoon door een paar enorme buien. Maar als we ons op Camping du Futur (tien kilometer ten noorden van Poitiers) nestelen is de zon helemaal terug. Ook vandaag genieten we een maaltijd uit onze de diepvriesvoorraad van thuis.

 

Zondag 26 september 2021 – Zondag en F1

 

Yes! Echte Franse croissantjes, zacht gekookte eitjes, koffie en zon. Genieten. Het is een spannende F1-race die o.a. dankzij de regen voor Max maximaal uitpakt. We eten nog steeds van de ontdooide home-made maaltijden. Wandelen over de camping en omgeving. Mooi glooiend land met bosjes en velden. Ook hier zien we weer de zonnebloemvelden. In plaats van stralend gele akkers, zien we louter bruinigheid. De zonnebloemen verdorren, sterven af om zaad te maken. Zaad dat gewonnen gaat worden voor de productie van olie.

 

 

Maandag 27 september 2021 (17 km) - Memories met Ben&Martine

 

Zonnige start van de dag. Heerlijk. Inpakken, tanks legen en andere vullen. Broodje ham als lunch en begin van de middag melden we ons bij het oude huis van Ben&Martine. Echt zo’n huis met duizend verhalen, waarvan de laatste dertig jaar geschreven zijn door B&M en hun gezin. Door goed te luisteren heeft Martine  Nederlands leren begrijpen en spreken. Knap. We wandelen naar het huis van hun zoon Vincent, die volop aan het klussen is. En dan door het schitterende middeleeuwse plaatsje, Saint-Benoit.

 

 

Aan de tafel in de leefkeuken haren we boontjes terwijl het praten doorgaat. Genieten van de melon de pineau Charentaise en een zo goed als Hollandse maaltijd. Tot de verzameling Franse kaasjes op tafel komt…
Langs de rustige doodlopende weg is het heerlijk slapen in ons BusCA-bed.

 

Dinsdag 28 september 2021 (180 km) – Toeren

 

Over kleine slingerwegen trekken we verder. Rond lunchtijd zijn we in Confolens, waar we Jacques&Valérie bezocht zouden hebben als ze niet net in Bretagne waren geweest. In plaats daarvan vinden we de enige plek waar we nog kunnen lunchen. Een hotel verbergt zich tussen de eeuwenoude huizen van het middeleeuwse stadje. Schitterende bruggen over de spiegelende Vienne. En het eten is gewoon lekker Frans en verrassend.

 

 

Voldaan trekken we verder. In de buurt van Limoges schieten we op over de autoweg, slechts onderbroken door een tuk. Tja, die wijn… Stukje zuidelijker vinden we een thuis in Saint-Ybard, een nietig oud dorpje met een geweldige camperplek. Mooi aangelegd, schitterend uitzicht over een klein dal en gratis ook nog. We wandelen een rondje langs het stokoude kerkje en de visvijver.
Voor het avondeten gaat nu echt de laatste home-maaltijd eraan. In gezelschap van een paar campers lezen we en genieten we van onze muziek.

 

Woensdag 29 september 2021 (136 km) – Prachtig Parc Regional des Causses du Quercy

 

Een regennacht was het. Ochtendgetuttel en we lozen. Het is miezerig en betrokken als we binnendoor naar de autoweg rijden. Daar schieten we even flink op. We zijn op weg naar wat heet “het mooiste dorp van Frankrijk”.

Zo’n veertig kilometer voordien verlaten we de autoweg en trekken door het Parc Regional des Causses du Quercy. Een klein weggetje slingert door laag beboste heuvels. Verweerde muurtjes hebben op veel plekken de tand des tijds doorstaan. Hier en daar een klein dorpje met een handvol huisjes met bemoste leiendaken. Fleurige bloemen, struiken en lage eikenbomen. De moderne wereld is nog net merkbaar aan een paar agrarische machines, het (versleten) asfalt en stroomdraden. De zon heeft de betrokken luchten bijna verdreven. Genieten.
Zo slingeren we naar het steile dal van de Lot. Rotswanden rijzen op naast de rustige rivier. De brug is modern, dat wel. BusCA staat prachtig op een plek aan de rivier. Aan de grote hoeveelheid camperplekken is te zien hoe populair dit stadje is.

Hoe warm de dag ook is, bij het ondergaan van de zon koelt het in hoog tempo af. Knus binnen. Minestronesoep en een wijntje.

 

Donderdag 30 september 2021 – Saint-Cirq-Lapopie

 

Om half elf wandelen we langs de Lot richting Saint-Cirq-Lapopie. Bovenop een steile rotspunt ligt het stadje al eeuwenlang ongenaakbaar en zo goed als onaangetast te wezen. We moeten dan ook flink klimmen om er te komen.

 

 

De ochtendmist verdwijnt tegen de tijd dat we amechtig neerstrijken op een klein terrasje. Niet alleen van de heerlijke Franse koffie en wafels-met-slagroom genieten we. Het plaatsje met z’n smalle straatjes en schitterende eeuwenoude huizen is adembenemend.

We klimmen naar het hoogste punt. Prachtig uitzicht. Het is een prima tijd om hier te zijn. In het hoogseizoen krioelt het van de mensen. Bij de lunch op een lief klein (zoals alles hier lief en klein is) terras, ontdekken we dat de gans een belangrijke factor is in de Quercysoisse keuken. Bijna ieder onderdeel van de menukaart heeft foie gras in de aanbieding.
We zwerven nog wat rond en dalen dan af via een ander wandelpad naar de BusCA. Daar is het nog even goed rusten in de zon. Heerlijke dag.

 

Vrijdag 1 oktober 2021 (247 km) – Tand-arts en arts-delivery

 

Kathleen&Jaap laten ons weten dat ze toch nog een afspraak bij hun tandarts hebben kunnen regelen om tien over half vier in Limoux (een eindje ten zuiden van Carcassonne). G is een stuk van een vulling verloren. Om er op tijd te komen, moeten we alsnog haasten. Gelukkig kunnen we het eerste stuk nog heerlijk kronkelen door het mooie rustgevende bushlandschap. Maar op de A20 knallen we. P-lunch-onderbreking en voort.

Mooi op tijd parkeren we BusCA voor het houten gebouwtje. Vanwege Covid mag alleen G naar binnen mét mondkapje.
Dan gaan we zuidwaarts op zoek naar het gehucht Véraza (35 inw.) waar Kathleen&Jaap wonen. Navi en een goeie beschrijving van Jaap brengen ons regelrecht naar hun witte huis op de heuvel.

Het beeld (van Fransesca Zijlstra) leveren we namens Catherine&Willem van Galerie Laïmbock netjes af. En dan is het tijd voor een goed glas en praten. Genieten van elkaar, het huis en het mooie uitzicht. Binnen de kortste keren kennen we heel wat wetenswaardigheden van het dorpje, waar de helft familie van de andere helft is. Bij wijze van spreken… Tot laat zitten we buiten na een heerlijke maaltijd onder de veranda. Op een terreintje van de buurman staan we voor de nacht. Genieten van de stilte, soms onderbroken door een kettingreactie van hondengeblaf.

 

Zaterdag 2 oktober 2021 – Beste buren

 

Rustig en lang ontbijt met croissant en koffie. Na de copieuze lunch vertrekken Jaap en Gerard in de Jeep Wrangler voor een rondje door de bergen. Voor een groot deel trekken ze over onverharde paden. En terug in het dorpje, maken ze het slachten van twee everzwijnen nog net mee. Want hier wordt volop gejaagd. Het vlees wordt onder de jagers verdeeld. Maar eenmaal per jaar wordt het jagersfeest gevierd en dan deelt het hele dorp in de buit.

We krijgen trouwens steeds meer beeld van het leven hier in deze piepkleine gemeenschap en de dorpen lager in het dal. Het hele jaar door zijn er allerlei traditionele feesten, markten en festivals voor evenzovele aanleidingen. Zo leren mensen elkaar wel kennen natuurlijk. Kathleen zit bovendien in de gemeenteraad. Het weggetje waar we wonen, loopt dood. K&J herkennen iedere passerende auto. Meestal van een van de buren, van hun bezoek of van de jagers die naar hun jachtterrein boven rijden. Tja, kom daar maar eens om in Utrecht.

Het weer? Het moet even op gang komen. Maar dan verdrijft de zon de mistsluiers en grijsheid en wordt het gewoon weer heet. 

Vandaag komen de buren op de borrel (apéro). En, worden we gewaarschuwd, je weet nooit tot hoe lang het duurt. Noël&Pilar en zijn broer Serge met Daniëlle (en vierjarige kleindochter Chloë) melden zich om een uur of acht. Hapjes en flessen staan klaar op tafel onder de veranda. De wind is gaan liggen en we kunnen veel langer buiten blijven dan we gedacht hadden. Het wordt een gezellige dolle avond met deze sympathieke mensen.

 

Zondag 3 oktober 20231 (129 km) – Afscheid, kloven en regen

 

Afscheid van K&J en hun hartelijke gastvrijheid. Beneden in het dal rijden we in zuidelijke richting. Tanken in Garnaud en gaan dan een eindje terug om af te slaan in de richting van de Gorges de Galamus. Schitterende rit over de flanken van de Pyreneeën. Het weggetje slingert dat het een lieve lust is. Mooie uitzichten over bosrijke landschappen met groene velden. Maar ook duiken al steeds meer rotsformaties op.
De kloof. Tjee, het is een super BusCA-vriendelijke route. Een bord maakt dat duidelijk:

 

 

En laten dat exact BusCA’s maten zijn! De kloof is ruig, diep en prachtig. En inderdaad, veel ruimte is er niet over boven en naast ons rijdend huisje.
Daarna zetten we koers naar Puigcerdá, de Spaanse grensplaats. Het weer is inmiddels totaal betrokken en het regent regelmatig. Maar we zijn vol goede moed, dat de spreekwoordelijke Spaanse zon ons zal gaan verwarmen.

Na een paar vruchteloze pogingen, vinden we op Camping du Lac bij het dorpje Matemale een heerlijke overnachtingsplek. Let wel, in de stromende regen inmiddels. Maar binnen is het knus en warm. We eten een heerlijk rijstbaksel en kijken wat NL-actualiteit terug. En oh jee, wat zijn we blij, dat de kachel noch net voor vertrek gerepareerd werd. Want het is heel koud hier op 1.500 meter hoogte. Als we in bed klauteren, klettert de regen nog steeds onvermoeibaar op het alu-dak. 

 

Maandag 4 oktober 2021 (165 km) – Zon en zin

 

Onder de wol is het warm. Het opstaan stellen we dan ook uit tot een uur of tien. Het is een paar graden boven nul. Op de berg voor onze (BusCA-) neus ligt de eerste sneeuw.
Rond de middag rijden we weg en geleidelijk de zon tegemoet. Van de lage temperaturen in de ochtend rijden we ’s middags met blauwe lucht en stralende zon. Achttien graden is het dan. Prachtige bochtige rit naar de grens. Tegen enen rijden we Spanje binnen.

 

SPANJE                 

 

We toeren verder als net ervoor in Frankrijk. Ook het landschap is zo’n beetje hetzelfde. Maar de zon schijnt feller lijkt het en wij hebben zin in een Spaanse lunch. En die te krijgen, valt niet eens mee. Er is veel gesloten. Maar in het schilderachtige  Bellver de Cerdanya, kunnen we én de BusCA parkeren, vinden we een supermarkt én een geopend restaurantje. De Catalaanse kaart kunnen we vertaald krijgen via een QR-code op het tafeltje. Zo up-to-date is men in de Pyreneeën. In dit gebied wordt geskied, gejaagd, gewandeld, geraft, geklommen en gefietst. Niet nu. Alleen groepjes motorrijders zwieren over de bochtige bergwegen.
G eet een soort artisjokkensoep. Niet helemaal tot genoegen. Mijn aspergepasta is super. We drinken geen wijn!

Verkwikt trekken we verder door de mooie vallei. Om vier uur al genieten we van de zon op Camping L’Orri. Zoals op eerdere campings heeft ook hier de naseizoense leegheid toegeslagen. Wat treurig hangerige caravans en een allenige oude beheerder. Ga maar ergens staan is de boodschap. Tot hij een uurtje later aankomt om ons te zeggen dat we daar op dat open zonnige plekje weg moeten. Vanavond gaan de jagers op pad. Ze drijven de dieren uit het bos naar de open ruimte om ze daar neer te schieten. En dat op Werelddierendag! We pakken ons boeltje. Hier voelt het niet meer goed. In de eerste schemering rijden we verder. Vlak voor La Pobla de Segur komen we dan eindelijk écht thuis op camping Collegats. Ook hier is het een aardige oude baas die de formaliteiten uiterst precies afhandelt. En zo beleven we een eerste rustige Spaanse nacht.

 

Dinsdag 5 oktober 2021 (129 km) – Vriendelijke valleien en kronkelende kloven

 

We vervolgen op de N260, die eerst door vriendelijke valleien slingert om zich vervolgens door een smalle kloof te persen. Er wordt gewerkt aan een verbreding. Iets dat een ingewikkelde klus is, want veel ruimte is er niet. Het leidt tot het nodige oponthoud. En dat na een dag waarin we nauwelijks verkeer zagen.

Voor de lunch aten we het menu del dia in el Pont de Suert. Voor 14 euro (samen) kregen we drie gangen inclusief water en wijn. Eenvoudig, maar goed. De doorgaande weg gaat dwars door het plaatsje. Grote trucs rijden dus vlak voor je bord voorbij.

Om half vijf komen we aan op de grote campingachtige parking van het Castillo van Ainsa, de middeleeuwse hoofdstad van het voormalige koninkrijk Sobrarbe. Er staan heel wat campers en opvallend veel buscampers.
Het is een populaire plek. Voor drie euro per dag kun je hier staan en het prachtige fort met het versterkte stadje bezoeken. Rondom zijn vriendelijke bergen. Het duurt niet lang of we zitten op het Plaza Mayor aan een cappuccino. Hier is dat koffie met een berg slagroom. Prachtig pleintje met schitterend keienplaveisel. Van koffie gaan we over op sangria en dan eten we een hapje. In de laagstaande zon wandelen we terug naar BusCA, die zelfs paar Sprinters om zich heen heeft verzameld.

 

Woensdag 6 oktober 2021 (88 km) – Ainsa en het hoogste Pyreneeën-dorp

 

Na het ontbijt wandelen we door oude schilderachtige straatjes. We worden gelokt door een zanger met gitaar. In de cour van de Mariakerk zingt hij de akoestiek volledig benuttend.

Bij de toeristeninfo is een aardige mevrouw die ons overgiet met info over de omgeving. Voor onze neus ligt een plattegrond en ondersteboven schrijft ze de nodige dingen op. En in een mooi handschrift ook nog eens. Knap! Afijn, vandaag is een deel (eenrichtingsverkeer) van de Ainsa kloof gesloten, maar morgen is er niets aan de hand.

We pakken in om een rit in noordoostelijke richting te maken. Naar het hoogste dorp van de Pyreneeën, volgens onze mevrouw. Onderweg eten we een eenvoudige menu del dia. De weg ernaar toe is heel mooi. Het dorp ligt op 1200 meter. Op de terugweg is de kloof op een nauw deel geblokkeerd door een Litouwse truck met oplegger. Die was te hoog voor de overhangende rotswand. Er is flink wat schade. We vragen ons af wat die auto hier doet. Het weggetje loopt dood. En hoe moet hij keren… We vermoeden dat ie fout is gereden. Het noord-zuid dal is geschikt voor groter verkeer. Deze weg is dat niet.

Terug naar Ainsa. G geniet in de hangmat in de zon, ik schrijf. Straks eten op de Plaza Mayor en morgen rijden we de HU-631 door de Cañon del Añisclo. Een beschrijving vonden we op de site “dangerousroads”. Maar zo “dangerous” zal het daar niet zijn.

Nadat we ons op de grote camper-P hebben geïnstalleerd, gaan we naar ons favoriete Plaza. Afgezien van de zwartgeblakerde (“dat is hier normaal”) asperges, eten we heerlijk.

 

Donderdag 7 oktober 2021 (120 km) – Klooftocht

 

Na ontbijt en uitwisseling met een Duitse MAN-buscamper mét klapdak, gaan we op weg naar de kloof. Prachtig! De rotswanden zijn kaal en soms begroeid met struiken. De weg is smal en hobbelig, maar zeker niet gevaarlijk. Prettig is het om te weten, dat er op het smalste deel eenrichtingsverkeer is. Tegenliggers hoeven we niet te vrezen. Op de P halverwege parkeren we voor een rondwandeling langs de hermitage. Ergens langs een steile rotswand trok een kluizenaar zich terug. Klimmend en afdalend lopen we de kilometers. Schitterende uitzichten op de rivier die hier de rots uitsleet tot een kloof. 

 

 

Dan is het hoogtijd voor de lunch. Die vinden we op de hoogvlakte in Buerba, een piepklein (10 inw.) “typisch Pyrenees” gehucht. Op een intiem terras onder wijnranken eten we eenvoudig en goed. Terug in de kloof rijden we verder westwaarts. De kloof opent zich tot een steil dal en het landschap oogt steeds lieflijker. We dalen naar de vallei van de Rio Ara en klimmen weer om het volgende gebergte door te slingeren. Bij Biescas zijn we in het grote noord-zuid dal gekomen en kunnen we weer comfortabel rechttoe rechtaan rijden. We slaan af naar Jaca en komen netjes terecht op Camping Victoria. Een rijtje huisjes die allerlei uitbouwtjes hebben gekregen in de loop van hun lange leven en een graslaantje voor ons soort mobiele volk. We wandelen naar een supermarkt voor wat boodschappen, vinden een mooie blouse voor G en eten een heerlijke BusCA-se soep met stokbrood.

 

Vrijdag 8 oktober 2021 (153 km) – Camping met wifi en de Jacobsroute

 

De douche is lauwwarm en je moet vaak op ‘t knopje drukken, maar we douchen! We zien hoe de motorrijders hun boeltje pakken, hoe de ene na de andere camper vertrekt, tot ook wij gaan. We opteren voor een camping met wifi, iets wat hier nog niet vanzelfsprekend is. Dit weekend rijdt Max weer een race in de Formule 1. En dat willen we zien. Bovendien gaan we de website-update voorbereiden.

De weg die we rijden wordt op de huid gezeten door een grote snelweg in aanleg. Ten zuiden van het Yesa meer verkleint de weg zich tot een klein hobbelig slingerding. Om ons heen zijn lichte struiken en bomen.  
Hier loopt ook de Jacobsroute (naar Santiago de Compostela). Het is een stil en leeg gebied. Zo belanden we bij de restanten van een ruïnedorpje, dat op de oude pelgrimsroute een rol speelde. Ook nu nog, zo te zien. Er is een pelgrimshostel en vooral heerst er rust en stilte.

We rijden verder door een golvend landschap met landbouw. Het land heeft een duidelijke adempauze. De velden zijn omgeploegd en alle groen kleurt naar goud. Lager rijden we ineens op een wijnroute. In eerste instantie zien we dat aan de bodega’s en pas later duiken de wijngaarden op. In Sanguesa (Zangoza) – we zijn in Baskenland - eten we met de locals een picoteo, dat zijn kleine(re) hapjes (tapas). Voor het eerst zien we wat meer Spanjaarden in actie. Ouders die hun kinderen van school halen. Uit een klein straatje komen ze aan gelopen, op weg naar de auto die verderop geparkeerd staat. De kids vervoeren hun schoolspullen in kleine rolkoffertjes.

Om vier uur staan we met veel groen gras en ruimte om ons heen. Maar ook weten we inmiddels dat de Spanjaarden vanwege de nationale feestdag op 12 oktober een lang weekend vrij zijn. De camping gaat vandaag en morgen volstromen. We kunnen één nacht aan de stroom en dan moeten we verhuizen.

En de wifi? Die is er. Maar met horten, stoten, totale afwezigheid, zware zwakte en soms energiek en vrijgevig. We zien wel hoe dat moet gaan met Max…

 

Zaterdag 9 en zondag 10 oktober 2021 – Campinglife

 

Rustige zaterdag. De wifi doet niet wat wij willen en 4G bereikt ons ook al niet. De gebeurtenissen van de Formule 1 kunnen we dan ook maar ternauwernood volgen. We eten in het campingrestaurant. Heel behoorlijk. Verbazend ook hoe goedkoop alles is. Althans in vergelijking met NL. De disco is in volle gang. Moeders met kinderen dansen.. een soort van! Wij gaan ook even los…

Zondag is G volop vriendjes met de receptioniste. Ja hoor, we kunnen net als zaterdag nog een dag blijven staan. En sterker, we krijgen een vlotte toegang tot het internet via de receptie-wifi. Moeten we wel in de buurt gaan zitten. Zo kunnen we meemaken dat Max weer bovenaan komt in het kampioenschap.
Klimmen naar “ons dorp” Mendiogorria. De straten zijn stil en verlaten. Opgetogen worden we als we een zo te horen goeie brassband horen. Ergens in een van die gesloten oude panden. Een toegang vinden we niet. Op een terrasje waar eindelijk dorpelingen zijn, drinken we koffie. We eten “thuis”.

 

Maandag 11 oktober 2021 (166 km) - Schitterende rit naar Bilbao

 

We zoeken de kleinere routes. Onderweg kunnen we in een grote supermarkt het nodige lekkers inkopen. Verse gamba’s bijvoorbeeld. Genietend rijden we door het mooie landschap. Kleine oude dorpjes, heuvels, akkers en heel lang trekt een forse rotswand met ons op. Mooi op tijd arriveren we op de grote camperplek, de  “aparcamiento autocaravanas”, Kobetamendi. We worden naar een plek gedirigeerd. Men is hier niet van de vrije keuze. Afijn, we staan hoog en kijken prachtig uit over Bilbao, dat baadt in de zon en later op de avond schittert van de lichtjes.
G grillt de prachtige gamba’s buiten. Ik maak salade en bak courgette. We smullen.

 

 

Dinsdag 12 oktober 2021 – Dia de la Hispanidad in Bilbao

 

In 1492 zette Columbus voet op Amerikaanse bodem. Het betekende het begin van de verspreiding van de Spaanse taal en cultuur buiten Europa. En dat wordt gevierd met een nationale feestdag. Wat we ervan merken in de stad, is dat alles gesloten is en blijft. De Spanjaarden zitten waarschijnlijk thuis of op de camping met hun families. Het zou ook kunnen zijn, dat de Basken helemaal dat Spaanse gedoe niet willen vieren… Denkelijk houden ze liever vast aan hun eigen Baskische taal en cultuur!

Afijn, met bus 54 belanden we in de stad beneden ons. Na een kleine kilometer wandelen, staan we voor het bijzondere gebouw, het Guggenheim museum. Zoals overal moet je binnen altijd een mondkapje dragen en steeds je handen desinfecteren.

 

 

Prachtig gebouw, zeker aan de kant van de rivier. Binnen is er moderne kunst. Een paar enorme schilderijen maken indruk. De twee stromen (Euphraat en Tigris) en een sterrenhemel in de woestijn. Ook een videowerk met water is schitterend.

We wandelen naar het oude centrum waar we bij een Chinees restaurant lunchen. In de bus is het goed uitrusten. Morgen weer op weg. Na soep met brood, muziekje en lekker warme rust in de bus, is het goed inslapen.

 

Woensdag 13 oktober 2021 (173 km) – Op naar Burgos

 

Natuurlijk tuttelen we de eerste uren van de dag. Dan lozen en tappen we water. Door bergachtig gebied trekken we. De weg (CL-629) slingert langs steile dalen met naar goudgeel kleurende loofbossen. Hier en daar is het ruig en onbewerkt. Vooral als we klimmen naar de hoogvlakte op ongeveer 1000 meter. Ook zien we ze hier weer, de uitgebloeide velden zonnebloemen. Donkerbruin en wel laten ze de kopjes hangen. Soms rijden we door de nauwe straat van een piepklein dorp. Onveranderd is daar een kerkje en een kroeg. Voor de spiritualiteit wordt gezorgd, zeg maar. We lunchen op een mooie plek in een kloof bij een hele oude brug.

Om een uur of drie zijn we tot vlakbij de indrukwekkende kathedraal van Burgos (Santa Maria) gereden. Op het plein wordt heel manifest dat we op de Jacobsroute zitten.

 

Foto van de pelgrims ”beelden”

Drie eeuwen bouwde men aan dit prachtige gebouw, dat ook tot het werelderfgoed behoort. We dwalen binnen rond en vergapen ons aan de weelde en het vele bladgoud. In deze kerk werd ook Columbus ontvangen en geëerd. Tja, die zorgde er inderdaad voor dat er veel rijkdom uit Zuid Amerika geroofd werd, zodat de kerk haar status kon handhaven.

Op het internet hebben we een camperzaak gevonden, een eindje buiten de stad. Vanmorgen hebben we de opritten op de kampeerplek achtergelaten. Vergeten! Dan rijden we naar een camping in de buurt, “Funetes Blancas”. Mooie ruime grascamping (300 plaatsen) met vriendelijk verkleurende bomen. We zien verschillende NL-kentekens. We willen douchen, maar het water is koud. Nou ja, de kou is eraf! Morgenochtend verder…

In het campingrestaurant eten we een “menu del dia”. Drie gangen (die we niet op kunnen) , koffie, wijn, voor 25 euro samen. Tjonge! Het is alweer knap koud, maar binnen snort ons kacheltje.

 

Donderdag 14 oktober 2021 (185 km) – Over de hoogvlakte naar León  

 

De gedachte aan een koude douche houdt me lang in bed. Maar toch… Uiteindelijk sta ik onder het nog-net-niet-koude-water. Poeh! Als G later doucht, is het euvel verholpen. Hij heeft een onbeschoft hete straal.

Krantje, ontbijtje van vers stokbrood en we zien de ene na de andere camper vertrekken. Om een uur of twaalf zijn wij ook zover. De autoweg A-60 voert ons vlot over de golvende bleek-okerkleurige hoogvlakte. In León rijden we naar een parking vlak bij het oude centrum. De zandstenen kathedraal straalt ons tegemoet. We wandelen door nauwe straatjes en vinden een heerlijk terrasje voor de lunch.
De rondleiding in het Palacio doen we niet, want die wordt alleen in het Spaans gegeven. In plaats daarvan nemen we de tijd voor het interieur van de kathedraal. Handig is het dat je middels een QR-code een NL-gesproken gidstekst kunt downloaden.
Schitterend is het sobere elegante gotische gebouw. Hier is het niet al goud wat er blinkt, maar het zijn vooral de grote en vele glas-in-lood-ramen die stralend licht laten binnenkomen. Deze kerk werd in ruim zestig jaar gebouwd. Da’s kort. Daardoor werd het geen allegaartje van stijlen.

Nog een drankje op het Plaza Mayor en dan vinden we BusCA terug met een parkeerbon. We laten het erbij… Aan de westkant van de stad voegen we ons in een rij geparkeerde campers. Tja, lawaaiig is het wel op deze stadscamperplek. Pal naast ons komt een oude camper staan. We horen het kraanpompje, de verwarming en de krakende planken.

 

Vrijdag 15 oktober 2021 (225 km) – MA-YA-rig in León

 

Het lukt niet de verse tienjarige aan de lijn te krijgen. Onze felicitaties zingen en spreken we dus maar in. Ontbijtje in een belendend tentje. Voor ons doen vroeg op pad. Het is stralend weer. We rijden eerst nog over de glooiende hoogvlakte voordat we door beboste bergen slingeren. We zitten nog steeds op een belangrijk deel van de Camino de Santiago (Jacobsroute). We zien de bordjes die de pelgrims de weg wijzen en we zien de pelgrims berugzakt en wel. We prijzen ons gelukkig dat we indertijd de GR5 (E2) liepen. Dat pad volgde maar zelden grotere verkeerswegen.

De N6 is ónze weg. In de bergen zien we indrukwekkende verkeersbouwwerken. Enorme viaducten overbruggen diepe dalen. Op twee niveaus.

 

 

De oudere prachtig slingerende N6 ligt laag en de snelle A6 een etage hoger. We gaan een kleine route op in zuidelijke richting. In Sarria zou een camping zijn. De camping alla, maar die douche! Helaas, de camping alleen open voor huisjeshuurders. In de stad vinden we echter een hele mooie camperplek bij een groot sportcomplex aan een riviertje. Mensen wandelen, joggen, tennissen, voetballen, turnen of laten gewoon hun hondje uit. Het mondkapje is hier nog steeds een belangrijk anti-corona-ding. Ook buiten dus. Anders dan de andere campers, zetten wij BusCA overdwars, zodat we optimaal van het groene uitzicht kunnen genieten. Soep en brood en lekker slapen zonder storende geluiden.

 

Zaterdag 16 oktober 2021 (134 km) – Regen

 

Vroeg in de nacht begint het getik. De regen blijft bijna de hele dag maar door vallen. En als het al even stopt, is het nog steeds grauw en vochtig. Dat is het ook als we in Lugo zijn. BusCA kunnen we in de oude stad parkeren. Aan de wandel. Op een vriendelijk pleintje eten we. En over de oude imposante Romeinse muur wandelen we terug. De stad is mede door het weer, maar zeker ook door de grauwe woonblokken niet de indrukwekkende stad die we verwacht hadden.

Het regent flink als we richting A Coruna rijden. We komen bij een camping (Oleiros) die volgens onze info open zou moeten zijn, maar het niet is. Een paar kilometer verderop is nóg een camping. Maar vóór de camping is een kleine parkeerplaats met schitterend vrij uitzicht op een baai. Dat wordt’m. De ondergaande zon licht hel oranje op door de hoge bomen en wat later twinkelen de lichtjes van A Coruna er doorheen.

Nog steeds regent het af en aan. Muziekje aan en verder met de dikke zaterdagkrant. Onderweg was er zomaar ineens een tankstation met LPG (GPL)! Zo hebben we weer een heleboel uurtjes koken en warmte erbij. Prettig, want autogas is niet zomaar voorhanden in Spanje en Portugal. We duimen voor beter weer morgen…

 

Zondag 17 oktober 2021 (169 km) – Zondagse zon en mist

 

Geen regen! De zon aarzelt nog wel, maar dringt meer en meer aan. We nemen de tijd om van het uitzicht over de baai te genieten.
We ronden de stad (A Coruna) tot we eindelijk meer landelijkheid om ons heen hebben. De kustroute wil maar niet zo schilderachtig worden als kaart en boek beloofden. Wel zien we hier volop de maiskolvenopslagbouwsels op poten en hier en daar oude vrouwtjes met jasschorten.

 

 

We koersen op “het eind van de wereld”, het dorp Finistera en de gelijknamige kaap. Maar als we aan de kust aanlanden is er een dichte mist. Er staan campers, die geduldig op de lichtheid van het bestaan wachten. Maar wij zijn gauw klaar met al die grijzigheid.

 

 

Iets lager in het dorp kunnen we nog wel over de baai uitkijken vanaf de camperplek. BusCA-hap en goed wifi… We vermaken ons.

 

Maandag 18 oktober 2021 (158 km) – Santiago de Compostela

 

Wat hoger aan de kust is het nog altijd mistig. Maar de zon versterkt haar invloed, zeker als we lager rijden. Lunch op een mooie Natura 2000 plek. Als we oostelijk rijden naar Santiago de Compostela, lopen de temperaturen op tot boven de 20 graden. Jammer dan ook, dat we een afslag missen en op de tolweg terecht komen. Om te keren moeten we een kilometer of twintig (heen en weer) rijden!

Op Camping As Cancelas vinden we een prima plek, medecamperaars, een douche en wasmachine én droger. Kamperen wordt steeds lucer. 
Vlakbij moet een Carrefour zijn. We steken de weg over, scharrelen een modderpaadje af en nog een weg over. En dan zijn er trappen, die ons regelrecht een enorm winkelcentrum binnen brengen. Niets van te zien hoger op de helling.

De directe Zuid Afrikaanse buren (Jeff&Angela) hebben een probleem met de elektra. Voor ik het weet ligt G alweer in sleutelhouding. Later maken we kennis met de NL Bea&Roy. We drinken een glaasje samen. Het is al laat als we onze BusCA-hap eten en nog later als we in bed klimmen. Want de camping-wifi is zo goed dat we NL-tv kunnen kijken.

 

Dinsdag 19 oktober 2021 – Het eind van de pelgrimsroute

 

Om half elf wandelen we. Drie kwartier later staan we voor de beroemde kathedraal, waar de pelgrims hun pelgrimage afronden. Twintig minuten voor aanvang van de mis is de kerk vol. Jammer, we hadden de dienst bij willen wonen. We vermaken ons evenwel heel goed. Koffie, toertjes door de kathedraal, wandelen door het oude centrum en lunchen. Hét ding hier is inktvis op z’n Galicisch (Polpo á feira, Pulpo a la gallega). Nou lust mijn G zo ongeveer ieder voorkomend visje, behalve inktvis. 

 

Hij houdt het dus bij langoustines a la plancha (gamba’s) en lenguado (tong). Ik doe een Galicische soep (groenten) en meloen met die heerlijke gerookte ham. Naast ons heeft een Duits stel een enorme schotel met schaaldieren. Later ontmoeten we ze op de camping. Ze hebben ook een Bressler inbouw.

Met de stadsbus gaan we terug naar de camping. Lekkerrr, want: bergop en wijn en eten! Thuis genieten we voor het eerst van een écht campinggevoel. Heerlijke temperatuur, windje, gezelligheid. En, tijd om te schrijven en foto’s te sorteren. Dat ook.

 

Woensdag 20 oktober 2021 – Update campingdag

 

Het is koud en regenachtig. Een goede dag én goed wifi om eindelijk die update af te ronden. En zo geschiedt…