home

B&G

  • B&G
  • kinderen
  • kleinkinderen

auto

  • TOY
  • BusCA
  • TOY in 't zand
  • toyota hzj78
  • hzj extreem
  • ons bussie
  • keuze toyota

voorbereiding

  • website
  • kamperen
  • gezondheid
  • documenten
  • proviand
  • gereedschap
  • kaarten en boeken
  • apparatuur
  • gps

FAQ

  • algemeen
  • tips
  • bandenspanning
  • afrika
  • rusland/mongoliĆ«
  • australiĆ«

reizen

gastenboek

  • lezen
  • toevoegen
BusCA holiday trips 2011 2019 2021
::
2019 italy/greece
  • algemeen
  • 2011 italy 1
  • 2011 italy 2
  • 2011 italy 3
  • 2019 italy/greece
  • 2021 spain/port.1
  • 2021 spain/port.2
  • 2021 spain/port.3
::
reisverslag
BusCA holiday trips 2011 2019 2021 :: 2019 italy/greece :: reisverslag

 

Route (38 dagen, 7.000 km): (NL) Arnhem - (D) Wiesbaden - München - (O) Innsbrück - (I) Bologna - Florence - Ancona - (Gr) Igoumenitsa - Keftada - Peloponessos - Athene - Evia - Volos - Larissa - Kalambaka (Meteora) - Ioannina - ALBANIË - MONTENEGRO - KROATIË (Dubrovnic, Trogir, Zagreb) - SLOVENIË - OOSTENRIJK - DUITSLAND - NEDERLAND  

 

RONDREIS ITALIË/GRIEKENLAND SAMENGEVAT

 

Half december 2018 kwamen we terug uit Zuid Amerika. Om allerlei redenen zouden we pas in september 2019 teruggaan om onze reis daar te vervolgen. Nu we toch zo lang thuis waren, besloten we eindelijk die trip naar en door Griekenland te maken. Bovendien konden we dan ook Giovanni in Toscane/Italië bezoeken. Giovanni was de uitgeputte fietser over wie we ons een aantal dagen ontfermden op de Boliviaanse hoogvlakte.

Eenmaal in Griekenland bleken bovendien Nikos&Georgia (zwanger en wel), ontmoet in Argentinië, terug in Griekenland na hun zeven jaar durende wereldreis. Natuurlijk moesten we ook bij hen langs. De gastvrijheid van, zoals Nikos dat uitdrukt, zijn “big fat Greek Family” is legendarisch.

Dus reden we transit door Duitsland en Oostenrijk met wat “boodschapjes” onderweg Italië in. Om te beginnen bezochten we Florence, een stad waar je nooit uitgekeken raakt. Bij Giovanni&Olimpia genoten we samen met Sascha&Johan van het gezelschap, het huis op de heuvel, het Toscaanse landschap, Arezzo en Siena.

Vanuit Ancona staken we de Adriatische Zee over naar Griekenland. We verkenden het kleine eiland Lefkada en op de Pelopennesos bezochten we Olympia, Mystras, Epidavros en het Korinthekanaal. Ook genoten we volop van de stand van de natuur. Ontluikend soms en steeds waren er uitbundig bloeiende bermen.

In Athene bezochten we de Acropolis en wandelden we rond in de oude wijk Flaka. Bijzonder vermakelijk is de wisseling van de wacht bij het parlementsgebouw.

Op het oostelijk van Athene gelegen eiland Evia ervaarden we de gastvrijheid van Nikos&Georgia en familie en vierden we het Grieks Orthodoxe Paasfeest. Het was genieten op het mooie schiereiland Pilion, van het prachtige Meteora en de in het noorden gelegen Vikaskloof. Vandaar reden we transit (met leuke uitstapjes) door Albanië, Montenegro, Kroatië, Slovenië, Oostenrijk en Duitsland naar het Wapen van Bunnik voor ons traditionele eerste asperge-menu.

 

Woensdag 3 april 2019 (553 km) – Go! DUITSLAND

 

Rond de middag rijden we. In DUITSLAND sukkelen we aanvankelijk tot we eindelijk de topsnelheid van BusCA weer eens kunnen testen. Rond etenstijd toeren we rond in Marktbreit, een schitterend oud stadje. In een lokaal restaurantje is een typisch Deutsche avondhap (worst, friet, salade) ons deel.

Op de Mainwiesencamperplek in dit dorp, de geboorteplaats van Dr. Alzheimer, tegenover Iglhaut gaan we de nacht in. Kachelproblemen...

 

Donderdag 4 april 2019 (343 km) – Iglhaut en Truma 

 

Begin van de middag heeft de Iglhaut-monteur het eindelijk voor elkaar. De sper doet het weer. Op naar Truma in München. Precies voor sluitingstijd zijn we bij de hoofdvestiging. De werkplaats is echter al gesloten. Morgen kunnen we een afspraak maken. Heroverweging. We beslissen tot een ingreep door onze eigenste handyman! Bij de Baumarkt in Haar schaffen we wat spullen aan. Na internet-research vindt G uit hoe hij de kachel weer aan de praat kan krijgen.

Om zes uur staan we in Bad Aibling, waar we in het dorp eten. Op de camperplek staat BusCA bescheiden te wezen tussen een stuk of 30 joekels van campers. Na een harde reset snort de kachel ons lekker warm.

 

Vrijdag 5 april 2019 (200 km) – OOSTENRIJK

 

Mooi vervolg door groen golvend landschap. Lichte bewolking tempert de zon. In Oostenrijk rijden we een bergroute langs ski-accommodaties voor onze familie-wintersport. Eindconclusie: het is er niet goedkoper maar wel veel minder geschikt.

In Inntal (route naar Innsbrück) genieten we een uurtje zon op de Inntal camping met supersanitair.

 

Zaterdag 6 april 2019 (309 km) - ITALIË

 

Over de Brennerpas rijden we Italië binnen. En “auto-wandelend” vervolgen we over een mooie kleine bergroute door de ontluikende natuur. Hogerop is het kaal, besneeuwd en winter. Op de autoroute maken we snelle kilometers. De dag eindigt beschut door hagen op een “agricult” camperplaats waar rust en stilte heersen temidden van olijf- en wijngaarden. 

 

Zondag 7 april 2019 (265 km) – Camping Firenze

 

Op naar Florence. Kwartier gemaakt op de stadscamping (camping Firenze). Zowaar ontmoeten we er overlanders, de Britse Michelle&Steven met een MAN-Truck. In een vol en lawaaiig campingresto eten we prima.

 

Maandag 8 april - LOIS jarig, Florence

 

IT 0419 027 TT florence

 

Met de shuttle naar de stad. In het centrum is het gezellig druk. We genieten een heerlijke dag in schitterend Florence. De lange rijen voor musea slaan we over. Buiten is genoeg te genieten in het grote openluchtmuseum dat de stad is. Heerlijk gewandeld en lekker gegeten. Bij de kathedraal speelt een man op de gitaar “Iza’s lied” (River flows in you, Yruma). Teruggewandeld naar de busplek. 

 

Dinsdag 9 april 2019 (60 km) – Chianti la Collina 

 

Via Autostrada del Sol en kleine weggetjes zijn we op de afgesproken tijd bij een heel blije Giovanni. Rondleiding door het prachtige en schitterend gelegen oude huis op de heuvel. Gio vertelt over zijn grootvader die het huis kocht en opknapte. De inrichting werd grotendeels door zijn moeder gedaan. Familieanekdotes, de schilderijen en de antieke meubels vertellen een boeiende familiegeschiedenis.

Zonnige lunch op het terras met uitzicht over de vallei en heuvels van het Toscaanse landschap. Na de middag maakt G met Giovanni een raceritje over kleine weggetjes in de Lotus Elise van Gio. Poeh, dat is kicken natuurlijk.

Om half acht pikken we Sas en Johan op bij het station van Bucine. Gio maakt omelet en andere hapjes als avondeten. Rond de robuuste eettafel in de keuken hangend, eten en drinken we in alle rust en gezelligheid. En natuurlijke wordt een Italiaanse maaltijd afgesloten met een grappa. In de zitkamer genieten we een glaasje (of wat…) bij een knetterend haardvuur.

 

IT 0419 056 TT aan de keukentafel

 

Woensdag 10 april 2019 (67 km) – Arezzo

 

Na het ontbijt gaan we gevieren met BusCA naar Arezzo, een prachtig Toscaans stadje. Heel relaxt rondgekuierd en super geluncht.

 

Terug op Chianti La Collina worden we verwelkomd door Gio en zijn verloofde, Olimpia. Veel gepraat, verteld, gevraagd. Vooral wil Olimpia alles weten over de ontmoeting en ervaring met Gio (“you saved my life”) in Bolivia.

Aan de keukentafel eten we een paar enorme pizza’s. Bij de open haard zien we hoe Ajax van Juventus wint. Ook tot grote vreugde van Giovanni en Olimpia. Juva, de oude dame (Juventus) blijkt niet erg geliefd in dit deel van Italië.

 

Donderdag 11 april 2019 (311 km) – Siena en een kronkelende bergweg in de mist

 

Met twee auto’s rijden we naar Siena. Olimpia leidt ons rond in het Palazzo dat sinds de 17e eeuw in de familie is. Vooral vertelt ze over haar bijzondere grootmoeder (Marga), die er een theater in vestigde. In de (dans-) studio hoort ze nog steeds de stem van haar moeder (Fianna) bij haar eerste balletles daar.

 

Wat een ervaring. Het huis, de familiegeschiedenis, de vrouwen, de wijken (die tegen elkaar strijden bij de paardenrennen op de Campo). Haar grootmoeder en moeder waren bijzondere en sterke vrouwen. Maar ook Olimpia mag er zijn. Ze studeerde rechten in Londen en volgt acteercursussen in Los Angeles. Op het platteland bezit haar familie meer van dit soort huizen.

Binnenkort, 6 juli, trouwen Gio en Olimpia op dezelfde plek in het Palazzo, waar haar grootmoeder lang geleden het ja-woord aan grootvader gaf.

 

Op de Piazza del Campo genieten we een ciaccino senese. Het is Italiaans streetfood, dat het midden houdt tussen een stuk pizza en een quiche. Het is de lokale specialiteit. En natuurlijk hier een koffietje en daar een ijsje. Midden op de campo lost het mooie weer op in een stevige stortbui. Gelukkig hebben we dan al de magnifieke kathedraal van Siena bekeken en volop genoten van de schilderachtige oude historische stad.

Terug gewandeld naar de auto. Afscheid van Giovanni en Olimpia.

 

Het is zwaarbewolkt, het mist en miezert als we gevieren naar de Adriatische kust trekken. De weg is bochtig en het landschap mooi voor zover we dat kunnen waarnemen.

In Pesaro, in de zomer een drukke badplaats, vinden Sas&Joh een betaalbare kamer in een eenvoudig hotel. Langs de stoep ervoor staat BusCA prachtig geparkeerd.

Door verlaten straten vol met lege hotels wandelen we naar een restaurantje. Na een strategisch geplaatst complimentje wordt de, laten we zeggen, weerbarstige eigenaar weer helemaal blij en aardig. Prima gegeten.

 

Vrijdag 12 april 2019 (97 km) – Een Adriatische bootnacht 

 

Na ontbijt en afscheid van Sas&Joh toeren we naar Ancona. Ingecheckt. Aan de haven ontdekken we een goed visrestaurant. Op tijd aan boord.

Verblijven in de camper op de veerboot is er niet meer bij. In de hut dutten we in. Te lang. Als we toe zijn aan het restaurant vinden we de deuren gesloten. Een snack in de bar is all we get!

 

GRIEKENLAND

 

Zaterdag 13 april 2019 (143 km) – Het eiland Lefkada

 

Op de kade bekijken we de details van het vervolg van de route. We rijden een heerlijke rit naar het eiland Lefkada, vanaf het vasteland bereikbaar over een vlottende brug. Camping Mavra blijkt een prachtige boomgaard vol oude knoestige reuzen van olijfbomen. Indrukwekkend. Relaxen met zicht op zee. Voor een beter wifi-signaal verhuizen we als het donker is dichter bij het hotel. Werklui zijn druk doende het hotel bedrijfsklaar te maken. Knus BusCA-avondje.

 

Zondag 14 april 2019 (183 km) - Bivak aan de Ionische Zee

 

Acht uur op voor de F1. We zien MaxV vierde worden. Rond de middag vertrekken we voor een tocht door het binnenland van Lefkada. Heerlijk toeren is het door heuvelachtig landschap met prachtige cypressen en oude olijfgaarden. In de bermen en op de velden is er een kleurexplosie van bloeiende wilde bloemen.  In Lefkas lunchen we bij de jachthaven mezes en een zeebaars.

 

GR 0419 035 TT keftas haven

 

Verder zuidelijk trekken we, richting Peloponnesos. De hemel trekt dicht. Aan een inham van de Ionische Zee maken we bivak. Het is een schitterende plek met uitzicht op het schiereiland en de grote tuibrug oostelijk van ons. In het donker twinkelen de lichtjes van Patra aan de overkant. ‘s Nachts wordt de intense stilte doorbroken door regenbuien.

 

Maandag 15 april 2019 (132 km)  - Olympia

 

Heerlijke zonnige ochtend. Rond de middag rijden we over de indrukwekkende brug, waarover we toevallig recent een documentaire zagen.

 

GR 0419 042 TT brug naar de peloponnesos

 

Voorbij Patras trekken we via een slingerende weg zuidwaarts. BusCA-lunch. In Olympia vinden we een drassige plek op camping Dianna met Yannis als eigenaar. In het dorp op wandelafstand is alles is op toeristen afgestemd. Hoe het hier is in het hoogseizoen laat zich makkelijk raden. Op het ene terras doen we een drankje en ernaast eten we op advies van de enthousiaste eigenaresse een heerlijke zeebrasem. Tegen de tijd dat we BusCA-waarts wandelen, zijn de stortbuien geslonken tot miezertjes.

 

Dinsdag 16 april 2019 – Waar de Spelen begonnen

 

We wandelen naar de archeologische site. Hier werden een kleine 800 jaar voor Christus de eerste (antieke Olympische) spelen gehouden. Ruïnes van het stadion, het gebouw waar de worstelaars trainden, het trainingsveld voor ruimte vragende sporters, getuigen van dit roemrijk sportverleden. En door de (ruïnes van) tempels, heiligdommen, herbergen, fonteinen is af te leiden dat dit een rijke en bloeiende stad was.

Ook de natuur is heerlijk. Er zijn volop lariksen, cipressen en bloeiende bloemen. De meeste bezoekers bestaan uit Griekse schoolklassen. Maar ook gymnasiasten uit allerlei buitenlanden zien de restanten van de Griekse oudheid in steen. 

Late lunch in het dorp en terug naar de camping. Voor het avondeten gaan we naar onze dame van gisteren. Na heftige Europa-discussies (hij is tegen, zij voor) kuieren we terug naar ons bed met een flesje familie-olijfolie op zak.

 

Woensdag 17 april 2019 (192 km) – Een rit over Prachtig Peloponnesos

 

Tuttelen en afscheid van Yannis. Westelijk aan kust ligt Pyrgos. Vandaar volgen we de kustlijn in zuidoostelijke richting. Mooie rit met uitzicht op zee. Zonnige buslunch aan een strandje. Over tweebaans asfalt rijden we door prachtig landschap. Via de snelweg naar Kalamata en een adembenemende bergroute (kloven, uitzicht op sneeuw) bereiken we Mystras. Vlakbij de oude stad kijkt BusCA vanaf een restaurant-P prachtig uit over de Spartaanse vlakte. Regen.

 

Donderdag 18 april 2019 (91 km) – Mystras, een laat-Byzantijnse spookstad 

 

Voor ons doen staan we al vroeg bij de beneden ingang. Het treft. Vanwege monumentendag is de entree gratis. Het wordt een heerlijke dag. De zon schijnt en al klimmend wandelen we door de geschiedenis van deze oude stad.

 

Prachtige eeuwenoude kloosters en kerken en overblijfselen van rijke villa’s liggen verspreid langs de steile helling. Fresco’s geven een beeld van het geloof uit die tijd en ook het verhaal van de wisselende machten in dit gebied wordt verteld. Helemaal boven staan de restanten van een burcht uit 1249 (gebouwd door een Franse kruisridder). Binnen de imposante vestingmuren woonden tot begin 18e eeuw zo’n 35.000 mensen.

Wandelen, klauteren, genieten. Niet in de laatste plaats van de overweldigende wilde bloemenpracht. De bijtjes zoemen vrolijk rond. Geweldig.

We voelen de beentjes als we terug zijn bij BusCA. In Sparta eten we eenvoudig en errug Grieks. We treffen er een Grieks-geboren en in de VS opgegroeide dame met man. Leuk uitwisselen.

 

Bij het uitrijden van de stad redden we de wieldop van een voorbijrijdende auto. We doen een hoop moeite om de wieldop terug te bezorgen. En niet voor niets. Een lieve dame is er heel blij mee.

Deze actie heeft ons wel totaal uit koers gebracht. De route bereiken we via een heerlijk labyrint van piepkleine weggetjes met zwiepende takken, gravelpaden, hobbelstenen en een rivierdoorwading.

De rit naar de oostkust is prachtig. Een deel gaat door een kloof met een de spectaculaire zigzag-afdaling. In Plaka/Leonidia strijken we neer op een camping aan zee. Dan blijkt G’s paspoort onvindbaar. Enkele uren van zoeken, denken, appen, telefoneren, opties ordenen, gaan voorbij. Morgen weer een dag.

 

GR 0419 228 TT vis

 

We eten fantastisch in een klein familierestaurant bij het haventje. Moeders kiepert etensresten over de balustrade voor een kluit dankbare katten. Geweldig mediterraan sfeertje met blauwwit geblokte tafelkleedjes.

 

Vrijdag 19 april 2019 (133 km) – Paspoortspeurtocht en (Palea) Epidavros

 

Giovanni checkt de veerdienst in Ancona. Zonder resultaat. Gebeld met camping Mavra op Lefkada. Helaas niets. Dan bellen we met Yannis in Olympia. Een heel blije en opgeluchte Yannis wachtte al dagen lang met smart op ons telefoontje. Hij was vergeten het paspoort terug te geven bij het uitchecken. Hij voelt zich heel schuldig. Ook onze fout, vinden we. Oef, ook weer goed afgelopen!

Na wat heen en weer gebel en overleg, regelen we dat Yannis het paspoort per koerier naar een camping in de buurt van Korinthe zal sturen. Daar kunnen wij zaterdag of zondag ook zijn.

Op weg. Schitterende rit langs de kust. De weg slingert hoog op de hellingen. Beneden ons glanzen goudgele dorpjes in baaien aan de blauwe kalme zee. In een zo'n dorpje lunchen we een Griekse salade en een (Griekse) hamburger.

We ronden de baai en steken het schiereiland Argolis over naar Epidaurus, een Oudgriekse stad. Het is beroemd vanwege het Griekse heiligdom van Aeclepius, halfgod van de geneeskunde. Op de archeologische site is een goed bewaard gebleven theater, gebouwd door de architect Polykleitos in de vierde eeuw voor Chr.

In de laagstaande zon is het er goed wandelen. Ook hier zijn op verschillende plekken werkzaamheden gaande. Leuk om zo iets van de restauratietechnieken te zien.

 

GR 0419 244 TT restasuratietechniek

 

Om een uur of acht hebben we het kleine door sinaasappelbomen omgeven vissersplaatsje Palea Epidavros onderzocht op overnachtingsmogelijkheden. Onze voorkeur gaat uit naar een bivak midden in het centrum. En zo staat BusCA klaar voor de nacht bij het parkje aan de haven. Het is er gezellig en er zijn eetgelegenheden en terrassen te over. Onze klandizie wordt zeer gewaardeerd door een vriendelijke baas van een eenvoudig tentje. We zijn de enige gasten, het seizoen is nog niet echt op gang gekomen. Heerlijk stille nacht.

 

Zaterdag 20 april 2019 (66 km) – Het Korinthe kanaal

 

Zaterdagkrantje en genieten van het uitzicht. Heerlijk begin van dit Paasweekend. Wc-bezoek in ons resto. Plaatsje uit en langs de weg kopen we een lading sinaasappelen bij een vriendelijk eigenaar van een boomgaard.

Mooie tocht slingerend langs de kust en door het binnenland. In Isthmia lunchen we op een terras aan het beroemde Korinthe kanaal aan de kant van de Mirtoïsche Zee. G is in de gloria. Nog nooit zag hij een brug die in het water zakt om een schip door te laten. Snappen we ook meteen, waarom die brug zo nat was.

Op de camping vinden we een goeie plek met uitzicht op zee (Golf van Korinthe). Helaas, het paspoort zal er pas maandag zijn... Tja!

Wasje gedraaid, praatje gemaakt, tukkie gedaan. Campinglife! Eten in campingresto waar de hele familie actief is. Koffie met walnoottaart in BusCA toe.

 

Zondag 21 april 2019 - 1e Paasdag

 

Paasontbijtje in de zon. Tuttelochtend en campingbabbels. Koffie, lunch, lezen, whatsappen met het thuisfront. Heerlijk. Meer mensen zijn gebleven om van de rust en de zon te genieten.

 

Maandag 22 april 2019 (88 km) - Paas-Paspoort en Athene

 

Begin van de middag wordt het paspoort eindelijk bezorgd. Op naar Athene. Onderweg lunchen we in een dorpje aan zee. Het piepkleine familiebedrijfje is druk bezig met de opstart van het seizoen, dat het volgend weekend (Grieks-Orthodox Pasen) begint.

Vlotje bereiken we camping Athens. De stijl van de campingmevrouw is al bekend uit diverse bronnen. Wandelen voor verkenning van de omgeving en de aanschaf van OV-tickets. In BusCA eten we een lekkere pasta.

 

Dinsdag 23 april 2019 – Athene: Acropolis en Flaka

 

Met bus en metro reizen we naar de binnenstad van Athene, naar de Acropolis. Er staan lange rijen voor de loketten en nog veel drukker is het op de Acropolis-zelf. Evengoed indrukwekkend om daar op die historisch plek te zijn. Met name het Parthenon, de aan Athena Parthenos (beschermgodin van de stad) toegewijde tempel uit 447 voor Chr, is een hoogtepunt.

 

GR 0419 301 TT parthenon

 

Hoewel het niet echt helder is genieten we van het uitzicht op de stad. Na een paar uur hebben we het wel gezien, we zijn de drukte zat.

Lunch op een terrasje en dan verkennen we de Flaka, een oude wijk met smalle straatjes en marmeren bestrating. Hilarisch is de wisseling van de wacht bij het parlementsgebouw (Syntagmaplein).

Van hier wandelen we door de Ermou (winkelstraat) naar het Monastiráki (plein). Heerlijk sfeertje met straatmuziek en Pantánassa-kerkje uit de 10e eeuw.

Met uitzicht op de fraaie kathedraal (Grote Metropolitaan) uit 1842, ingewijd door koning Otto en koningin Amalia, lessen we de dorst. Op een pleintje dat volkomen dicht gebouwd is door parasols boven aaneen geplakte terrassen eten we een visje en steak. Metro, bus in omgekeerde volgorde. Heerlijke dag.

 

Woensdag 24 april 2019 (201 km) - Heet Bronbad op Evia

 

Halverwege de ochtend rijden we de drukke smoezelige en rommelige stad uit. Afscheid van Athene dat alles verloren lijkt te hebben wat de grootsheid in de oudheid uitmaakte.

In Chalkida (op het eiland Evia, verbonden met het vasteland door een tuibrug), getankt en een eilandroute bepaald. Boodschappen in een supermarkt.

Op weg door het heuvel- en bergachtige noordelijk deel van het eiland. We zoeken we naar een plek waar een warm waterbron moet zijn. In Loutra Edepsou worden de baddermogelijkheden bepaald door nu nog gesloten welness-hotellen langs een boulevard met lege terrasjes. Daar moeten we niet zijn. Maar wel aan de overkant van de baai bij een lief gehucht, Loutra Gialtro. Een dame met forse kinharen en haar kleinzoon wijzen ons de bron. Op een smal stenig strandje onder aan de boulevardmuur is een tweepersoons badje gevormd door opgestapelde stenen. Vanuit het hete zoute water kijken we uit over zee. Zo genieten we een rustig en ontspannen uurtje.

Borrel voor de BusCA en als de soep met brood op is, verdwijnt G regelrecht naar bed. Doodmoe van de allergieaanvallen.

 

Donderdag 25 april 2019 (192 km) - Berg Dirfys

 

Tot twaalf uur genieten we van de rust en het blauwe uitzicht. De buurvrouw met de kinharen zwaait ons hartelijk uit. Mooie rit naar Orei, wat een authentiek vissersdorpje heet te zijn. Daar zien we niet veel van terug. Op een paar roestige vissersschuiten na liggen er volop huurzeilboten  te wachten op klandizie. Wij nuttigen cappu met een berg slagroom en notentaart. Zo, da’s nog eens een overmaat aan zoetigheid.

 

GR 0419 370 TT zoetigheid

 

Mooie route door het heuvelachtige land en een laagvlakte. We toeren nu op het zuidelijke deel van het eiland. Aan de oostkant moet een mooi strandje zijn. Klimmend tot 1000 meter op de flanken van de Dirfys (1743 m) met besneeuwde top zijn we terug in de winter. Hier heerst de winter nog.  Maar afdalend trekken we door verschillende fasen van de lente tot de vertrouwde kleurige bermen en prilgroene bomen zich weer laten zien.

Het strandje (bij Metochi) valt tegen. Rommelig zoals zoveel in Griekenland. Een aardig Grieks stel met twee kindjes en een enorme hond hebben er ook hun bivak opgeslagen.

Kookavond. Salades, pasta en een smakelijke omelet. Knus in de bus. We voelen ons rijk. De regen stopt en zo wordt het een stille avond.

 

Vrijdag 26 april 2019 (80 km) - Paasprocessies in Aliveri

 

Mooie rit langs diepe dalen en kloven. Lager gelegen zijn er olijfgaarden, geurende jasmijn en kleurige bermen te genieten. In Aliveri lunchen we garnalen en kaas op een van de vele terrassen met uitzicht op het haventje.

Begin van de middag is een hartelijke ontvangst bij Nikos&Giorgia en Nikos's ouders in het familiehuis ons deel. Vandaag is een strikte vastendag. Dat betekent, alle kaas en vlees zijn verboden. Zoetigheid daarentegen mag wel gegeten worden.

 

Begin van de avond rijden we terug naar Aliveri, naar het huis van Georgia’s ouders.

 

Onderweg naar het kerkje waar de (ene) processie start, komen we steeds weer familieleden en vrienden tegen. Enkele sluiten aan. Midden in het plaatsje ontmoeten de twee processies elkaar in een sprankelend soort vrolijkheid van lichtjes, gezang en blinkend goud.

Na afloop komen we in gezelschap van familie en vrienden samen voor een traditionele maaltijd in een afgeladen restaurant bij de haven. Het is een uur of elf als het eten wordt opgediend. 

 

Zaterdag 27 april 2019 - Paasnachtprocessie

 

Nog steeds vastendag. Als we opstaan is (moeder) Valentina al druk in touw. Vasten is een heel serieuze zaak voor haar. Desondanks kookt ze de (lichte) lunch voor later in de middag maar ook aan de paasmaaltijd voor morgen, paasdag, heeft ze haar handen vol . Eind van de morgen gaan we naar Aliveri voor "hanging around" met vrienden. Nicht Maria wordt onderweg opgepikt.

Om half vier zitten we aan de “lichte” lunch. Wat heet licht! Rijst met een zeevruchten, rode saus en garnalen, salade. Tjonge!

 

GR 0419 418 TT lichte lunch

 

Teruggetrokken in BusCA. Dutje en quali F1 gevolgd.

Laat in de avond, om ‘n uur of half elf, mengen we ons tussen het volk bij het dorpskerkje. Precies op tijd om de processie naar buiten te zien komen. Onder begeleiding van muziek, zang, kaarsen en vuurwerk wordt de monstrans onder een baldakijn door het dorp gedragen.

Het is na middernacht als we thuis met vader, Nikos en Georgia aan tafel gaan. Valentina is nog in de kerk. Voor haar is de vastentijd pas om uren later voorbij.

 

Zondag 28 april 2019 – Pasen met de “big fat Greek Family”

 

Na het ontbijt gaan we aan de wandel met Valentina in de lieflijke omgeving van het dorp. De eerste gasten druppelen binnen terwijl beide vaders (van Georgia en Nikos) in eendrachtige samenwerking het lam aan het spit rijgen. Valentina is onvermoeibaar bezig in de keuken.

 

GR 0419 445 TT spit

 

Half vier is iedereen buiten verzameld rond de tafel voor een overvloedige maaltijd. Heerlijk eten, goed gezelschap, schaduw van een prachtige plataan, goede wijn… Wat een Paasdag!

 

GR 0419 452 TT aan tafel

 

En zoals het voor de jongeren (wij worden daar gemakshalve ook toe gerekend) de gewoonte is, wordt de dag afgesloten met koffie en vrienden op een terras in Aliveri.

 

Maandag 29 april 2019 (312 km) - Weer op pad

 

Naamdag voor Georgia en dat wordt in Griekenland uitbundig gevierd. Wij vertrekken eind van de ochtend. Als we water op hete voorruit spuiten om die schoon te maken knalt een kleine barst door over de hele lengte.

We rijden het eiland af en lunchen op een hooggelegen plek met uitzicht op Chalkida, het eiland en de zee. Over de snelweg schieten we lekker op richting Volos. Daar vinden we een mooie plek bij een park aan de haven boulevard. Wandelen en eten bij een Italiaan. Hele stille nacht.

 

Dinsdag 30 april 2019 (235 km) - Van Volos naar Meteora

 

We maken een rondrit over het schiereiland omdat het er mooi moet zijn en om Milies te bezoeken. Milies is een bergdorpje waar een 400 jaar oud kerkje te vinden is. Het werd gebouwd in de tijd van de Turkse overheersing. Om die reden mocht het niet herkend worden als kerk. Van buiten ziet het er dan ook uit als een gewoon gebouwtje. Maar binnen schitteren fresco’s en bladgoud.

Lunch onderweg in een leuk restaurantje met uitzicht. Eenmaal afgedaald naar Volos zijn we na uren bochten draaien helemaal toe aan de snelweg richting Meteora. Om half zeven staat BusCA fraai geparkeerd op camping (Vrachos) in dit door kegelvormige bergen omgeven plaatsje. En bovenop die punten schitteren eeuwenoude kloosters. 

 

Woensdag 1 mei 2019 - Rustdag

 

Uitgebreid ontbijt, was gedraaid, (koud) gedoucht, burenbabbels. G poetst velgen, ik schrijf. Interessante gesprekken met Limburgse Hennie&Petra met koffie en wijn.

 

Donderdag 2 mei 2019 (116 km) - Groot Meteora

 

Eind van de ochtend lossen we op in een enorme drukte en verkeersopstopping op de bochtige bergweg naar de Groot Meteora. Tjonge!

Maar het is de moeite waard. Groot Meteora is het grootste van de kloosters, die op de toppen van de kegelbergen werden gebouwd om dichter bij God en verder weg van de aardse drukte (en verleidingen) te zijn. Het is nauwelijks voor te stellen hoe de bouwers te werk moesten gaan. Schitterend is het kerkje en heel leuk de antieke keuken en de grote verzameling oude ambachtswerktuigen.

 

GR 0419 528 TT meteora

 

Na een dorpslunch gaan we op weg noordwaarts, richting Albanië. Het is een mooie route, deels snelweg en deels bochtige bergweg, met steeds veranderende uitzichten op groene heuvels en besneeuwde bergpieken.

In Ioanini houden we halt op een camping (Ksamil) aan het Pamvotismeer. Mooi uitzicht en aan onze voeten is groen gras met madelieven. In de belendende jachthaven serveert met een prima maaltijd.

Van het thuisfront komen zorgelijke berichten. Goed gevoel, dat we onderweg naar huis zijn.

 

Vrijdag 3 mei 2019 (188 km) - Vikascanyon

 

Een eindje ten noorden van Ioannina slaan we af op kleine weggetjes richting Vikascanyon. Mooi bergachtig gebied met oude grijze dorpjes. Alle huizen zijn gebouwd met stenen afkomstig van het grijze gesteente van de bergen.

In Monomendia wandelen we naar een rots klooster vanwaar we over de kloof uitkijken. Met de BusCA rijden we over een kleine weg die dood te loopt bij een ander uitkijkpunt (Oxia). Heerlijk is het, om na alle drukke toeristenplekken in alle rust te kunnen wandelen en te zijn.

 

GR 0419 587 TT lokale lekkernij

 

We lunchen de lokale lekkernij, een soort pizza-achtige koek met kaas en een salade.  Via kleine weggetjes toeren we terug naar de doorgaande weg. Vlotjes bereiken we de grens met Albanië.

We nemen afscheid van Griekenland, waar we de gastvrijheid bij Nikos&Georgia en familie konden ervaren. De kennismaking met de Griekse, Romeinse en Turkse geschiedenis door ruïnes en archeologische sites was indrukwekkend. En wat genoten we van de wijngaarden met stokoude bomen, de bloeiende bermen en geurende jasmijn. 

Leuk was het om te horen wat voor de Griek écht belangrijk is: de familie, de staat, het geloof... In deze volgorde!

 

ALBANIË

 

De eerste indruk is dat het er rommeliger en armoediger is dan in Griekenland. Vanuit het dal klimmen we omhoog door een laaggebergte richting Sarande aan de kust. Vandaar gaan we noordwaarts over de smalle bochtige en mooie kustweg. 

Bij Himare vinden we een aardige camping (Moskato) pal aan zee. Er staan verschillende Duitse camperbusjes. Dimitri's restaurant heeft zojuist de deuren voor het eerst dit seizoen geopend.

 

Zaterdag 4 mei 2019 (182 km) - Strandbivak

 

Zoals altijd, genieten we om te beginnen van een rustige ontbijt-en-koffieochtend. De dag begint droog, maar tegen de tijd dat we weggaan, regent het. Jammer, want we rijden een prachtige route omhoog naar en door het Llogara NP. Vandaar dalen we en over een saaie vlakte bereiken we de kust. Eindelijk is daar dat goede visrestaurant. Wat zeg ik, een fantastisch visrestaurant met een vissie-voor-het-uitzoeken. Garnalen, salade, witte wijn... 

 

Vanaf Vlora ligt er ineens een autosnelweg voor onze neus. Dat schiet lekker op. Verkeer is er nauwelijks. Bij Durres installeren we BusCA op het strand achter de boulevardbebouwing. Een agent verzekert ons dat we er mogen staan en dat het veilig is ook.

 

GR 0419 623 TT strandbivak

 

De boulevard is niet écht in goeie doen. Overal zijn half-afgebouwde hotels. Gelukkig zijn er ook prima uitziende restaurants. Er wordt massaal gewandeld langs het strand op deze vrije zaterdag. Ook wij wandelen mee tot het gaat regenen. Dan knus in de bus.

 

Bij de buurman, restaurant Prince, worden we als enige klant in de watten gelegd. De aardige maar hard pratende jongeman leidt dit familiebedrijfje. Net als bij de lunch krijgen we ook nu fruit toe. En raki. Ondertussen giet het harder en harder.  

 

Zondag 5 mei 2019 (267 km) - Van Albanië naar Montenegro

 

Na een regennacht krijgen we bij Prince betaald ontbijt en gratis reisadviezen. Door regen en zware grijsheid heen rijden we naar Montenegro. Saaie rit door vlak kustland.

 

GR 0419 627 TT wegwijzer

 

Net als in Griekenland zagen we veel Mercedes Sprinters op de weg. We tanken en legen de wc voor we ons melden bij de grenspost. 

 

MONTENEGRO

 

Ondanks een lange rij auto’s bij de grenspost is het toegangsstempeltje toch vlot gescoord.

We vervolgen op een tweebaans slingerweg richting zee. Nog steeds is het bewolkt en regenachtig. Het landschap bestaat vooral uit natte weilandjes en bosjes. Voor ons is de weg rustig. In tegenovergestelde richting is het veel drukker. 

Op een betonnen (P-) plaat buslunchen we met uitzicht op de Adriatico. Later doen we nog een tukkie met nog steeds de Adriatico voor onze neus.

Leuke oversteek over een klein slecht kronkelweggetje naar de hoofdweg. Het ziet er een stuk welvarender uit hier. Grote huizen met tuinen en veel Mercedessen, BMW’s en Audi’s. Bij Bar bereiken we de slingerende kustroute. Veel Duitse en Oostenrijkse campers rijden ons tegemoet. Lichte opklaringen waardoor we weer wat blauwe doorkijkjes naar zee krijgen. Hier en daar zijn kleine moskeetjes. Bij Lepetane steken we met de veerboot over en niet veel later, om 16.45 uur, zijn we bij de grens met Kroatië.

 

KROATIË

 

Een eindje voor Dubrovnik vinden we op de parkachtige Kupari camping een drassig plekje op gras. Borrel, nootje en pasta. Knus busavondje.

 

Maandag 6 mei 2019 (114 km) - Dagje Dubrovnic

 

Het heeft de afgelopen nacht hard geregend. Ik sop door de nattigheid naar de douche. De zon dringt ondertussen door het wolkendek. Direct is de warmte voelbaar.

In Dubrovnic kunnen we parkeren op wandelafstand van de oude vestingstad. Nou ja, trapwandelen is het eigenlijk. Mooi stadje in grijswitte steen en marmer. Beneden, bij de ommuurde oude stadsvesting, kijken we uit op de oude dikke muren en de beweeglijke Adriatische zee. Natuurlijk is dit ook Werelderfgoed en recentelijk werd dit stadje vooral beroemd vanwege de laatste serie van de Game of Thrones, die de vesting als decor gebruikte.

 

GR 0419 685 TT dubrovnic

 

Het stadje heeft ook flink te leiden gehad onder de recente oorlog. De kogelinslagen zijn op veel plekken goed te zien.

We lunchen forel en garnalen en wandelen door de witte straten. Natuurlijk in gezelschap van veel toeristen. In het hoogseizoen kun je hier amper lopen, hebben we ons laten vertellen. Per half uur persen zo’n 10.000 mensen zich door de poorttoegangen. Niet voor te stellen. We vragen ons af of onze zegsman niet een nulletje teveel heeft geteld.

Jammer, het gaat stortregenen. We vinden tijdelijk onderdak en koffie in een mooie zaak.

Het vervolg op de kustweg is schitterend, ondanks het weer. Hoog langs de hellingen slingerend kijken we uit op de zee met haar eilanden en baaien.

En daar is, in onze woorden, “het slurfje” BOSNIË-HERZEGOVINA. De grens. Onze paspoorten worden ongeopend terug gegeven. Na acht Bosnische kilometers, als we Kroatië weer in gaan,  worden ze in gescand. Dat wassem...

Terug in KROATIË oriënteren we op een overnachtingsplek. In de buurt van Ploce staat BusCa op groen gras op een piepkleine camping. Met drie vier campers is het er al bijna vol.

De wifi is goed genoeg voor een beeldbelsessie met LoLo.

 

Dinsdag 7 mei 2019 (143 km) – Overvol Split voorbij  

 

Zonnige tuttelochtend. Na alle regen is dit een verademing. De zon maakt de kustroute naar het noorden, naar Split, een stuk vrolijker. Schitterende uitzichten op het intense blauw van de zee, de steile witgrijze met groen beklede hellingen, dorpjes met de “gouden” daken. Geweldig.

 

In Split naderen we in het centrum de archeologische site met het beroemde paleis van Diocletianus (4e eeuw na Chr.). Maar dan stuiten we op een enorme mensenmassa. Er is een of andere manifestatie gaande, zullen we later horen. We maken rechtsomkeert.

Stad uit en op naar het noordelijker gelegen Trogir, Dubrovnik in het piepklein. Via inkopen, vissie en wandelpad belanden we op Camp Seget, een vriendelijke camping aan zee. Wandelingetje langs de oever en in een blauwwit restaurantje eten we heerlijk.

 

Woensdag 8 mei 2019 (334 km) – Trogir

 

Heerlijk rondgeslenterd in het charmante en mooie Trogir. Prachtig is dit oude vestingstadje en rustig genoeg om het goed te verkennen. Onderbreking voor koffie met taart en lunch met uitzicht op de haven en het stadsdeel aan de andere kant van het water.

Via kleine weggetje bereiken we snelweg richting Zagreb. Eind van de middag kiezen we camping Slapic aan een rivier voor het nachtelijk verblijf. Vooral vanwege de wifi (finale Ajax). Het is er ruim en grassig en ook groen en drassig. Prachtig toiletgebouw. Pasta en salades uit eigen keuken.

 

Donderdag 9 mei 2019 (556 km) – Transit Slovenië en Oostenrijk naar Duitsland 

 

Grijze lucht en flinke buien. Om half een rijden we SLOVENIË binnen. Koffie met brood-pauze.

Een uur later zijn we in OOSTENRIJK. Vignet vergeten, dat herstellen we later. BusCA-lunch en tukkie op een P.

Heee, het wordt zowaar zonnig. Druk snelwegverkeer, dat is weer even wennen. En dan stort het weer van de regen.

Om vijf uur rijden we DUITSLAND binnen. Een eindje voorbij Deggendorf stoppen we in Niederwinkling, een nederig Beiers boerendorp. En dat is te ruiken. Op de Hof van “Gästhaus zum Heinerl” vindt BusCA een mooie plek voor de nacht. Duitser kun je het bijna niet hebben. Het allerbelangrijkste is in ieder geval, namelijk een asperge-menu. Met een forse schnitzel, dat ook ja.

 

GR 0419 794 TT gasthaus

 

Vrijdag 10 mei 2019 (761 km) – Thuis in het Wapen van Bunnik

 

Duitsland door. Opletten waar de snelheidsbeperkingen zijn en steady door, onderbroken door pauzes, naar Nederland. Om half zeven schuiven we aan in Het Wapen van Bunnik, waar we onze jaarlijkse traditionele aspergemaaltijd bestellen.