home

B&G

auto

voorbereiding

FAQ

reizen

gastenboek

naar andere reis Indochina 2014

 

 

Route (1.235 km, 13 dgn): Cambodja Border - (Thailand) - Aranyaprathet - Chanthaburi - Rayong - Pattaya - Nakhon Ratchasimo - Khon Kaen - Udon Thani - Nong Khai - Lao Border - (Laos) - Vientiane - Flight to Bangkok (Thailand) - Flight (via Abu Dhabi) to Amsterdam (NL)

 

Maandag 5 januari 2015 (vervolg, 188 km) - Terug in Thailand

 

De grensovergang. Weer het gebruikelijke zoeken naar loketten, mensen en procedures. TOY moet eerst worden ingevoerd. G aan de gang met TOY- en G-paperassen. Ik regel m'n tijdrovende immigratie elders.
Als we elkaar hebben teruggevonden, is G niet blij. In tegenstelling tot onze eerste binnenkomst, is deze keer het kenteken van TOY ook in zijn paspoort gestempeld. Hetzelfde invoerformulier wordt gebruikt, maar de beambte weigert het Carnet te stempelen. Wij kunnen zonder visum twee weken in het land zijn. En dus TOY ook. Discussie. Na veel ingewikkeldheden lijkt het erop, dat het op die boete uit zal draaien en dat het "no problem" is, als we het land verlaten zonder TOY. Maar gerust zijn we er niet op... De verzekering regelen we in het eerstvolgende dorp met de welluidende naam Aranyaprathet.

 

Als we bij de Tesco nog een paar noodzakelijkheden hebben aangeschaft, is het donker. Na de afslag van de grote doorgaande weg, vinden we een prima terp. Ook de temperatuur is helemaal des kampeers. Brood, ei, wijn, boekje... Mmmm, zo gek nog niet.

 

Dinsdag 6 januari 2015 (196 km) - Chanthaburi

 

Zuidwaarts op een rustig weggetje dat zich kordaat met de veel drukkere 317 samenvoegt. Evengoed zijn we rond het middaguur bij het Maneechan Hotel bij Chanthaburi. Best Hotel voor deze dagen. De kamer is groot en het prachtig blauwe zwembad ligt pal voor de deur.

 

 

De internetverbinding is erg wisselend. Pal ernaast zit een grote goed geoutilleerde bandenboer. En laat die nu ook BF Goodrich in de juiste (dat is, onze TOYse) maten verkopen. Jammer alleen dat het M(ud)T(errain) banden in plaats van A(ll) T(errain) zijn.

 

Woensdag 7 en donderdag 8 januari 2014 - Klussen

 

Met de hulp van de parkeerwacht, krijgen we TOY uiteindelijk op een plek die bijna de hele dag schaduw heeft. Donderdag is TOY-klusdag. G doet TOY-technisch en ik doe TOY-camper. Alle opbergvakken uitpakken, inventariseren, schoonmaken, lijstjes maken...
Een zweterig klusje, ondanks de schaduw. Maar ja, een temp van 30-laag is nog altijd warm. Hoe welkom is dan een duik in het zwembad.

 

Na de voetreflexmassage op woensdag, laten we ons donderdag twee uur lang pijn doen met een stevige Thai massage. Tjonguh...
Tussendoor ontbijten, lunchen en dineren we in het ongezellige errug hotellerige restaurant. Of in de Beergarden buiten. Gezelliger, maar er speelt een dreinerig muziekduo en er bijten muggen. Op de kamer met een TOY-wijnglaasje is een best alternatief. Donderdagavond is de update uitzend klaar en zijn we gereed voor vertrek.

 

Vrijdag 9 januari 2015 (154 km) - Daar gaan we weer

 

De update is de wereld in en wij volgen. Door Chanthaburi, een aardig stadje, door naar de kust over kleine weggetjes. Niet dat we de zee vaak zien, maar het brengt ons wel op een "scenic route" volgens de bordjes met heel veel "rest areas".
We lunchen lollig in een dorpsrestaurantje met de aanlokkelijke naam "Model Steak". Die steak is er niet, maar wel een groot bord met spaghetti, frieten, salade en reepjes varkensvlees. Samen met de cola kost het vijf euro.

 

Om een uur of vier planten we TOY met uitzicht op zee op een van de vele parkeerplaatsjes langs een kilometerslange boulevard bij Rayong. Stoeltjes, drankje, boekie...
De rust duurt niet lang. Want, zodra ouderstellen met hun kinderen in de bak van hun pick-ups zijn verdwenen, verschijnen de jongelingen met hún pick-ups. Of met brommertjes als ze geen baan in de offshore hebben. Op een kleed zittend, eten en drinken ze. Geen bakken bier of andere alcoholische dranken, nee gewoon frisdranken. Het voedsel wordt geleverd door de vele brommertjes met van alles aan boord. Resto-tuktuks, noemen wij ze.

 

Vlakbij ons parkeert een jongmens die zijn schrielheid aardig compenseert met een knap opgepimpte Toyota pick-up, die compleet verbouwd is in een ... uh... soort disco-auto. Enorme speakers op de laadbak en discolichten binnen en buiten. Een kluit bromfietsjongeren staren geïmponeerd en dromen ongetwijfeld van zo'n auto.
Als we terugkomen van een gedenkwaardige avond hap in een typisch Thaitentje is het geluid oorverdovend. Een half uur houden we het nog uit. Dan pakken we in. Tja, het is weekend en dit is het vermaak voor de Rayongse jongeren.

 

Een paar pogingen tussen de bomen lopen op niets uit. Takken te laag of er is de stank van verrotte vis. De boulevard loopt dood op een dagrecratiegebiedje, waar de rivier de zee in stroomt. Een ijverige parkeerwacht dirigeert ons langs de weg op asfalt in een flinke batterij licht. We willen de man niet teleurstellen. En eigenlijk is het zo gek nog niet. De zee is nog altijd in zicht en er is geen doorgaand verkeer.
De zee ruist, een straatveger draait z'n Thaise zangeres-zonder-naam-muziek, een groepje bromfietshangjonkies babbelen... Met wijn, kaas en boek zitten we buiten. Om elf uur ronden we de dag af met de laatste Thaise bivaknacht, die errug lijkt op ons allereerste bivak in Thailand.

 

Zaterdag 10 januari 2015 (82 km) - Villa Oranje in Pattaya

 

Het naastgelegen toiletgebouw is vanmorgen hard nodig. De laatste yoghurt en cruesli gaan op. Verderop aan de boulevard drinken we koffie. Aanvankelijk nog over kleine kustweggetjes en later over de hwy3 rijden we naar Pattaya.
Gelukkie! We zien een goed-geoutilleerde carwash zonder wachttijd. Vijf minuten later is er een groeiende rij wachtenden. Ze pakken het er grondig aan. Voor vijf Euro is TOY van binnen en buiten weer helemaal stralend.

 

We koersen aan op Villa Oranje, niet te verwarren met het Heineken Holland Huis. Hoewel Heineken hier overal te vinden is. De NL-eigenaar is een hartstochtelijk liefhebber van Oranje. En dan bedoelen we niet het voetbalelftal maar het Koningshuis. De wanden van de bar zijn behangen met vele generaties Oranjes.
Het hotel zit weggestopt tussen Soi (straat) 12 en Soi 10. Het is een van de goedkopere logies in de stad. De, vooral Nederlandse, gasten overwinteren hier. Voor ons telt dat er een beste binnenplaats is voor TOY.

 

 

Na de lunch (broodje croquet!) is het weer TOY-klus-tijd. We verzamelen heel wat kilootjes wasgoed. We pakken uit, kloppen, luchten en poetsen. De sporen van de muis blijken verder verspreid dan we dachten. Jakkie, dus extra poetsen en eucalyptusolie (daar houden ze niet van!) verspreiden.

 

Eind van de middag is het gedaan. Je zal geen douche hebben... Rommelen, schrijven, lezen en na contact met Matthijs, is het programma voor de komende week rond.
Na de spaghetti met Heineken kijken we naar de "Killing Fields" (uit de videotheek van Villa Oranje). Na onze tijd en verdieping in Cambodja kunnen we de film veel beter inkaderen en ons de gebeurtenissen voorstellen...

 

Zondag 11 januari 2015 - Pattaya-Toeristen

 

Ochtendje internetklussen, uitzoekdingen, mailtjes en schrijfwerk. Dan op stap. Het is druk op de boulevard. Het meest opvallend en vermakelijk zijn "de mannen". Niet bepaald een aanbeveling voor de soort. Uitgelubberd, dikke buiken, kaal of vette haarslierten, ongeschoren, tattoos... Ach ja, Pattaya, waar mannen komen voor vrouwelijk gezelschap. Niet al te moeilijk in een stad, waar het draait om lichamelijke geneugten van allerlei aard. Hand in hand wandelen ze met hun jonge Thaise. De deal lijkt duidelijk. Beiden hebben ze iets in de aanbieding waar de ander zowel behoefte als gebrek aan heeft...
Goeie lunch bij de Beach Front. Na al het geslenter langs zee zijn onze voeten toe aan Thaise aandacht. In een salon krijgen we de beste voetmassage totnutoe!

 

Na een vlotte avondhap duiken we de wereld van de travestieten in. De show in het Alcazar Theater zou van wereldniveau zijn. Op het podium doen de dragqueens gelukzalig hun show. Veel kleur, glitter en veren. De zang wordt geplaybackt en de dans is veel, maar niet van wereldniveau. Lullige choreografie en slecht uitgevoerd. Toch vermaken we ons. Al was het alleen maar met de Aziaten die totaal los gaan bij een aantal nummers.

 

Maandag 12 januari 2015 (54 km) - Uhhhhhh? Oh!

 

Uitgecheckt en op naar Laem Chabang (haven noordelijk van Pattaya). Het TOY-kenteken in G's paspoort zit ons niet lekker. Bij Customs hopen we meer duidelijkheid te krijgen.
Eén zekerheid blijkt. De wet schrijft voor dat de toerist met eigen auto Thailand samen in én samen uit moeten. Of de mensen op de luchthaven en aan de landgrenzen dit weten én controleren, blijft de vraag... En hier moeten we het mee doen.

 

Zucht...

 

Eerst maar lunchen aan de boulevard. Nadenken en afwegen. We kiezen voor zekerheid. En dat is: nu het land uitgaan! Naar Laos, naar Vientiane.
Eerst naar onze Pattaya-vrienden. We overvallen Ties die hard aan het werk is. Mirjam en de kids zijn blij verrast als ze thuis komen. Ons verblijf bij hen is veel korter dan gedacht. Maar niet minder hartelijk en gezellig. Heerlijke avond met een verrukkelijke Thaise maaltijd. We slapen heerlijk in een ozo schone TOY.

 

Dinsdag 13 januari 2015 (685 km) - Laatste Thaise Rit en Laat in Laos.

 

 

Om acht uur rijden we. Het gaat voorspoedig en om vijf uur zijn we aan de grens. Het is weer een drukke Thaise uitreis.
Om kwart over zes zijn wij met visum-on-arrival en TOY met Carnet in Laos. In de buurt van de Mekong vinden we geen bivakplek. We komen uit in Vientiane bij het parkeerterrein van de Pa That Luang. De P zelf is afgesloten. maar aangrenzend is een dagrecreatiegebiedje met toiletgebouw. Na een uurtje rondcirkelende brommertjes wordt het rustig. Lunchkliekje en lezen bij het licht van lantaarnpalen. De temperatuur daalt, we zijn buiten tot het te koud wordt. Om tien uur gaan bij ons de ritsen dicht. Morgen op zoek naar een TOY-waardig rustverblijf.

 

Woensdag 14 januari 2015 (16 km) - Vientiane, Tof TOYota en Tiramisu

 

Na het yoghurt-fruit ontbijt, is er en de tijd en de temp voor om nog wat te ruimen (gasflessenvak, koelkast). Puntjes op de i, zeg maar. Koffie met croissantje en op naar de Toyotagarage.
De directeur is verheugd ons terug te zien. Hij spreekt niet alleen redelijk Engels, maar hij heeft ook een auto technische achtergrond. G legt hem ons stallingsprobleem voor en werkt met hem de hele verlanglijst door. Kortom, drie maanden is TOY in de zorg en aandacht van de directeur en krijgt de Grand Old Lady een verdere verjongingskuur. Fantastisch!

 

Ook bij het Ibis zijn we oude bekenden. Vlucht naar en hotel in Bangkok geboekt. Een ware uitdaging met het slome internet.
Na een fantastische lunch bij een supergoed Italiaans restaurant "Lao Luna", werken we de kluslijst verder af. De berg spullen die mee naar huis gaat, groeit gestaag. Op de kamer is het een bende. Tot het weer tijd is voor een avondbezoek aan "Lao Luna". Ze zouden er in Italië jaloers op worden, zo goed is het eten van de jonge Lao Chef. Inpakken tot we twee tassen van twintig kilootjes hebben.
Zo!

 

Donderdag 15 januari 2015 (7 km) - Dag TOY en Hallo Bangkok

 

Koffie-croissant ontbijt aan de overkant. Om acht uur zijn we bij Toyota. In de werkplaats doet het personeel ochtendgymnastiek. De mannen van de schadeafdeling zijn wel beschikbaar. Zij zullen ook de eersten zijn, die aan TOY gaan werken (uitgebroken scharnier motorkap).
G tekent voor de overdracht. Het wachten is op de directeur. Z'n secretaresse belt hem en hij is er "in five minutes". Die blijken van Afrikaanse allure. Om negen uur is ie er nog niet.
Jammer, het was fijner geweest als we TOY nog ff officieel (met wat laatste puntjes) aan hem hadden kunnen overdragen.

 

Daar staat ze dan! Na 10.140 km door Indochina.

 

In een Pick-up van het bedrijf worden we naar het vliegveld gebracht. Daar ontmoeten we de aardige Oostenrijker van gisteravond. Nog eens koffie en langzaam worden we écht wakker. Netjes op tijd stijgt de airbus van Bangkok Airways op. In hoog tempo wordt een maaltijd er doorheen gejaagd en een ruim uur later landen we in Bangkok.
Het wachten voor de immigratie duurt alles bij elkaar langer dan de hele vlucht. Taxi naar het hotel. In het zakencentrum dat tegen het centrum van de stad aanschurkt is het Triple Two Silomm. Modern, zakelijk. Lunchen doen we bij de buren, net als het zwemmen (B) en zonnen (G).
Terug op de comfortabele zit-slaapkamer voelen we pas goed hoe moe we zijn. Met enige moeite slepen we ons naar het hotelbuffet dat al bijna wordt opgeruimd.

 

Vrijdag 16 januari 2015 - Een hele hele lange Dag

 

Rustige opstart. Uitgecheckt, bagage in de hotelopslag en met de hoteltaxi naar de pier waar de "toeristenboot" vertrekt. Er wordt Engelstalige informatie gegeven. Haalt niet veel uit, want de man is amper te verstaan. Heerlijk windje op de rivier. En we krijgen toch een indruk van de stad. met z'n 12 miljoen inwoners.
We eten een hapje bij de Navy Dames. En dan lossen we op in de menigte die het Grand Palace bezoekt. We haten dit! Evengoed is het een imposant bouwwerk met tempels, paleizen, gebouwen.
Aan de zuidkant van he paleiscomplex ligt de Wat Pho tempel met de beroemde, vergulde, liggende Boeddha van 45 meter lang. Ook hier drommen mensen!
Teruggelopen naar de bootstop, tuktuk naar het hotel en dan een broodnodige dubbele voetmassage. Genieten van uitstekende steak.

 

Hoteltaxi naar het vliegveld. We hebben weliswaar ingecheckt, maar de bagage moet evengoed drie uur vooraf afgeleverd worden. Op stoelen bij de gate, leggen we ons neer en dommelen tot het tijd is om te boarden.
Goeie vlucht naar Abu Dhabi. Maar te lang om wakker te blijven en te kort om goed te slapen...

 

Abu Dhabi. Drie uur hebben we om naar de andere terminal te wandelen en om verder te dommelen en rond te hangen. Gate 39. In de rij voor een stempel. Check, ja deze gate is voor Amsterdam.
In gesprek met een Ier. Zijn vliegtuig vertrekt om tien uur. Ook bij Gate 39! Uh? Onze vlucht is om kwart over negen en staat niet aangekondigd. Informatierondje. Jawel! Is onze vlucht stiekem verplaatst naar Gate 29. Andere terminal, andere kant van het vliegveld. Op een draf die kant op. Vijf minuten voor de laatste bus naar het vliegtuig weg rijdt, zijn we er.
G slaapt grotendeels en ik blijf zo wakker als wat...

 

Zaterdag 17 januari 2015 - Thuis!

 

 

Precies op tijd landt het vliegtuig. In de aankomsthal snellen we naar de glazen wand. Zoë dendert er bijna doorheen als ze ons totaal onverwacht voor haar neus ziet. Voor haar, voor alle kleinkinderen, is het een complete verrassing dat we thuis zijn.
En, speciaal voor ons hebben de weergoden vandaag voor koud, maar prachtig zonnig weer gezorgd.