home

B&G

  • B&G
  • kinderen
  • kleinkinderen

auto

  • TOY
  • BusCA
  • TOY in 't zand
  • toyota hzj78
  • hzj extreem
  • ons bussie
  • keuze toyota

voorbereiding

  • website
  • kamperen
  • gezondheid
  • documenten
  • proviand
  • gereedschap
  • kaarten en boeken
  • apparatuur
  • gps

FAQ

  • algemeen
  • tips
  • bandenspanning
  • afrika
  • rusland/mongoliĆ«
  • australiĆ«

reizen

gastenboek

  • lezen
  • toevoegen
Indonesia 2014
::
bali
  • algemeen
  • prologue
  • east-timor
  • sunda
  • bali
  • sulawesi
  • java
  • sumatra
::
reisverslag
Indonesia 2014 :: bali :: reisverslag

 

 

Route (560 km): (ferry) Padangbai - Candi Dasa - Ujung - Amed - Bondalem - Kintomani/Batur - Pendolokan - Bangli - Gianyar - Ubud - Kuta - Nusa Dua - Tabanan - Belimbing - roundtrip via Apuan - Pekutatan - Seririt - Penyabangang - Gilimanuk (ferry)

 


Zaterdag 15 maart 2014 (vervolg) - Padangbai

 

De overtocht naar Bali is comfortabel. Met het dalen van de zon verkleurt de hemel naar mooie violetten en oranjes. Bij aankomst in Padangbai steekt een landtong prachtig af tegen het laatste licht.

 


 

Vlakbij de haven is Puri Rai, een hotel met een beschrijving die ons wel aan staat. We voelen ons er meteen thuis. TOY ook. Die staat mooi geparkeerd bij een kwaad-afwerend Hindoe-beeld. We douchen, eten en kuieren door het dorp. G drinkt een heerlijke cappu en ik een verse sap van papaya en honingmeloen. Thuis zijn we blij met een paar heerlijke foto's van Lois en Lou. Even heimwee... Dan heerlijk koel slapen.

 

Zondag 16 maart 2014 - Bijgeboekt in Puri Rai

 

Padangbai is nog niet verpest zoals veel andere plaatsen, horen we. Kleinschalig toerisme, precies wat we nu leuk vinden. Vanaf het hotelterras kijken we uit op de haven. Het is een komen en gaan van veerboten, van snelle excursieboten naar "bounty-"eilandjes en van de duikschoolboten. Die duikschoolaccomodaties zien er gelikt uit. Ze hebben goeie koffie, een zwembad voor de deur en zijn helemaal afgestemd op de Westerse toerist.
Maar de authenticiteit van "ons"dorp is gebleven. Al was het alleen maar omdat de straten versleten, stoffig en rommelig zijn. Er zijn zwerfhonden en -katten, hier en daar een onaf bouwwerk. Niet de toeristen maar de Hindoes in ceremoniële kleding bepalen het straatbeeld.

 

 

De Hindoe sfeer is bepaald anders dan een Moslim omgeving. Lieflijker en zachtaardiger... Uit de speakers van restaurants klinkt esoterische rustige gamelanmuziek, er is wierook overal en kleine offergaven op de stoep en bij beelden. Veel toegangen zijn gemaakt in de stijl van de Hindoe tempels.

 

De hotelmanager vindt dat we nóg een nacht moeten bijboeken. Dan kunnen we de Holi-Pagua- Ceremonie (het Subh Holi feest) meemaken in de tempel van het dorp. Het is een combinatie van lentefeest, feest van de overwinning van het goed op het kwaad en een Nieuwjaarsfeest. Het wordt gevierd op de dag na de volle maan van de maand Phaalguna (Hindoe kalender). Op 17 maart is de voorlaatste ceremonie (van de zes) voor het Nieuwjaar (31 maart, stiltedag). Natuurlijk willen we dat meemaken.

 

Heerlijke lazy dag. We werken wat op het terras met het mooie uitzicht en de gezelligheid. Nederlanders zijn ook hier volop. We kletsen heel wat af en er zijn TOY-toers. Bijvoorbeeld met Eelco en Pascale en hun dochter Sanne. Tussendoor wandelen we van het ene tentje naar het andere voor koffie, een sapje, lunch, avondeten of happie tussendoor. Lezen, schrijven, internet, informeren... Vruchtbare dag, afgesloten met een rooie snapper en een lekkere steak.
En hoe bijzonder. Als we voor het slapen gaan de televisie aanklikken, vallen we in een heel uitgebreide (Franse) reportage over de Indonesische highlights op Komodo, Sulawesi, Kalimantan en Sumatra.

 

Maandag, 17 maart 2014 - Holi-Pagua-Ceremonie

 

G lijmt z'n sandalen, we werken wat aan de volgende update, zwemmen, luieren, wandelen, babbelen en kopen sarongs voor de ceremonie.

 

Om vijf uur zitten we in een afgezet deel van de straat bij de tempel tussen opgepakte toeschouwers. Op onze uitklapkrukkies, da's heel wat comfortabeler dan op de grond zitten. De mannen en jongens zijn gekleed in witte blouse, sarong en tulband met bloemetje. Ook de vrouwen zien er schitterend uit in hun kleurige sarongs, kanten hesjes, fleurige haarversieringen.
Het (lokale) Balinese Gamelan orkest (onze hotelmanager is een van de muzikanten) speelt en de Pandit (priester) zingt de heilige liederen in één lange doorgaande rollende deining. Priesters besprenkelen de aanwezigen met heilig water. Vrouwen lopen in een lange rij met de offergaven en wierook op hun hoofd.

 

 

De maskerspelen verbeelden het gevecht tussen goed en kwaad. Een dreigende stem begeleidt het mimespel. En natuurlijk zijn er ook de danseressen met hun expressieve gezichten en handen.

 

We begrijpen lang niet alles wat er gebeurt. Maar het is indrukwekkend. Het schemert en plotseling is er opwinding aan de overkant. G ziet nog net hoe een vouw flauw valt. In trance raakt, beseffen we later. De hypnotiserende muziek, maskerspelen, de stem hebben hun werk gedaan. Even later gebeurt het vlak voor onze neus. Een man schokt en schreeuwt. Direct wordt hij door omstanders vastgepakt en onder controle gehouden. Met het vorderen van de Ceremonie gaan er steeds meer mensen op deze heftige manier in trance.

 

Het dansen is afgelopen en alle mensen die van de wereld zijn, worden bij elkaar gelegd op een kleed. De lichten gaan aan. Met stukken karton wuift men ze koelte toe. De priesters komen met eieren en kippen. Later horen we van onze hotelmanager, dat de trance "kiest" voor ei of kip. De personen-in-trance worden uitbundig besprenkeld (palmwijn) en de meesten komen weer bij. Degenen die er niet uit komen worden naar de tempel gebracht.

 

 

Pffft, heftig dit. Het is half negen. We wandelen terug naar Puri Rai om te eten en bij te komen. Na een gezellig kopje koffie met Eelco, Pascale en Sanne gaan we terug naar de tempel. De Ceremonie in de tempel is nog volop gaande. Met geen mogelijkheid kunnen we erin. Rondom zijn mensen, mannen, bezig met dobbelen en bier drinken. Beetje kermisachtig sfeertje. We zijn moe en we verlangen naar de koelte van onze kamer. We hebben genoeg te verwerken...

 

Dinsdag, 18 maart 2014 - Puri Rai Dag

 

Heerlijk is het gekeutel 's morgens na het ontbijt van vers fruit, gebakken ei, pannenkoekjes, gebakken banaan en koffie. Verlengen nog een dag, want we hebben ondertussen wel door, dat een oord als dit elders op Bali niet te vinden is. En zo rommelen we de dag door in de rust die we hier ervaren.
Eind van de middag als de ergste hitte voorbij is, wandelen we door het dorp, door smalle zijstraatjes, steegjes eigenlijk. De huizen zijn ommuurd en ieder huis heeft een tempel. Overal zijn kleine altaartjes en plateautjes met kleine offermandjes met rijst, bloemen en een brandend wierookstokje. Een winkeltje hier, een wasserijtje daar... Leuk. We treffen de receptioniste en een meneer, die trots vertelt dat zijn vader Nederlands sprak en zijn zoon arts is.
Het is broeierig en in de eerste schemer frissen we op in het zwembad. Happie eten en dan lekker koel op de kamer. Morgen op weg...

 

Woensdag, 19 maart 2014 (77 km) - Via Tenganan en Ujung naar een hoog Bivak

 

Ons laatste Puri Rai ontbijt, inpakken, afscheid. Rijden naar de baai aan de zuidkant van Padangbai. Mooi, en jammer van het onafgebouwde hotel. Het verpest de baai. De golven rollen woest. Er zijn een paar sarongkraampjes en warongs (eettentjes), simpel en primitief.
Terug bij TOY treffen we een stel met hun scootertje.Of hij een foto mag maken van de auto met ons erbij. Want hij kent zo'n soort auto van iemand die (ook) de wereld bereisde. Het blijkt te gaat om Jost, een Duitser die we hebben leren kennen in Ulaan Baatar. Hij was toen vanuit Australië (Indonesië via Singapore) door China naar Mongolië gereisd.

 

Terug door het dorp naar de Blue Lagoon. Daar kun je alleen komen via een slagboom, betaald parkeren en een stenen trap omlaag. G heeft geen zin, maar ik moet in de Blue Lagoon gezwommen hebben. Het kost moeite om door de branding van het opkomende water terug te komen. G krijgt een golf tegen zich aan en zit onder het zoute water en zand. Vindt-ie niet fijn. 

 

Als we bij TOY spoelen en omkleden zijn we er getuige van hoe een Duits stel op hun scootertje tegen de slagboom aan knalt. Met schaafwonden en de schrik komen ze vrij.

 

Over de drukke kustweg zwerven we naar Candi Dasa, bekend als badplaats zonder strand. Hotels en restaurants zijn er te over. In LeZat genieten we van zicht op zee en een verkoelend windje. De Balinese viscurry en Balinese nasi Beef Radeng worden prachtig opgediend. Een bamboeplateautje met daarop bananenbladeren waarop de rijst en er omheen alle heerlijke gerechten. Mmmm....

 

Een kilometer of wat landinwaarts ligt het dorpje Tenganan Hier wonen de afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners (de Bali Aga). Door de geïsoleerde ligging heeft men de oude (animistische) tradities kunnen bewaren. Het dorpje bestaat uit twee rechte keienstraatjes met erlangs, strak in het gelid, de rechthoekige huizen. Centraal is een gemeenschappelijke ruimte. Schitterende oude Banyanbomen bieden schaduw en hanen en kippen scharrelen gemoedelijk rond.

 

Tenganan kent een unieke huisvlijt. Of beter misschien, kunstnijverheid. Op bananenbladeren kerft men priegelig kleine teksten en dan wordt er inkt ingewreven. Voor de toerist maken de mannen kalenders of naam-bladeren" op bestelling. Maar vooral is het dubbelgeweven ikat bekend en een ware kunst. Het wordt uitgelegd en gedemonstreerd. We horen het, kijken ernaar, maar snappen er helemaal niks van. Het is een ongelofelijk ingewikkeld iets. Met doet jaren over een ikat. In die ikat, een ceremoniële lap stof of sarong, worden de drie kleuren (rood, wit en zwart) verwerkt die verwijzen naar de goden. Bij allerlei plechtigheden worden ze gedragen, want ze beschermen tegen ziekte en ander onheil.

 

Verder langs de kust naar Ujung. Daar is het waterpaleis van een radja die het aanlegde met de Hollandse kolonialen. Voor de andere koningen was hij weliswaar een collaborateur, maar zijn positie wist hij wél te houden. Zijn lustoord werd onder de rijstvelden uit gehaald en prachtig gereconstrueerd en gerestaureerd. Het is er heerlijk rondwandelen.
De regen jaagt ons TOY weer in. We nemen de kleine kustweg naar Amed. Een smal kronkelend weggetje is het met diepe kuilen, betondoorgangen en veel water. In de kleine dorpjes worden we nagestaard. Het is flink bushy, maar hier en daar gunt het groen ons doorkijkjes naar de zee. In Amed duiken steeds meer hotelletjes en restaurantjes op. Het is bijna zes uur als we eindelijk ons bivak vinden op een perceeltje dat te koop staat. Vlak is het en het heeft een prachtig uitzicht op palmbomen en de pakweg dertig meter lager gelegen zee.

 

 

We maken kennis met een langswandelend gezin. Klaus (Deen), Ingeborgh (NL) en hun dochters die in de Ivoorkust en in Frankrijk geboren zijn. Ze wonen (nu) in Shanghai.
Na een TOY-toilet klimt G in bed. Ik geniet buiten nog een poosje van de wind en het geluid van kikkers en krekels. Zo nu en dan klinkt er een laat "groettuutje" van een passerende brommer. Het is aardedonker. De sterren zijn inmiddels verdwenen achter een wolkenwaas. Dit is bivak!

 

Donderdag, 20 maart 2014 (130 km) - Tempels, Mistige Uitzichten en Tiramisu in Ubud

 

Het is zwaar bewolkt. We ontbijten in alle rust en krijgen aanloop. In het buurhotel Amtai, waar het NL-DK-gezin verblijft, komen we tot de conclusie dat snorkelen nu niet veel oplevert. Zonder zon zie je weinig.
De kleine kustweg komt uit op een grotere weg. Dat schiet meer op. De beloofde kale lavavelden willen maar niet verschijnen. Berghellingen genoeg, maar volop begroeid zoals steeds. We besluiten zuidoostelijk de bergen in te gaan. In korte tijd stijgen we naar 1.200 meter. Leuke kleine route. Jammer van de mist en laaghangende bewolking, die ons heel wat uitzicht ontnemen.
Rond de middag zijn we in Kintomani/Batur waar een belangrijk heiligdom, de Pura Ulun Danu Batur, is. Een complex van negen tempels. Het regent dat het giet, dus wordt het hoog-lunch-tijd. We komen terecht in een echte toeristentent waar alle toeristenbussen aanleggen. Het buffet is matig, maar het uitzicht op de mist in het dal, de mist op het Baturmeer en de mist op de Baturvulkaan is mooi...

 

 

Terug naar het dorp waar het inmiddels zowel rustig als droog geworden is. Sarong en sash (tempelsjaal) om en dan wandelen we door een wirwar van tempels en tempeltjes en offeraltaartjes. Er is een ceremonie gaande. Een gamelan orkest speelt, een priester zingt. De altaren zijn vol en kleurig van de vele offergaven. Kleine mandjes van palmbladeren met rijst, bloemen, een wierookstokje en kunstige hoge bouwsel van allerhande soorten fruit.

 

Zuidwaarts rijden we door landbouwdorpjes en wordt het steeds drukker op de weg. Ubud, daar navigeren we op. Ooit was dit een schilderachtig een rijstdorpje. Maar eerst ontdekt door de internationale artiestengemeenschap is het inmiddels ook in de greep van de toeristenindustrie gekomen. En zodoende verworden tot een soort Valkenburg in het kwadraat.
We vinden een hotel waar TOY veilig staat. Afkoelen in het zwembad vanwaar we opkijken naar het hotel aan de ene kant en rijstvelden aan de andere kant.
Rondje Ubud. Nou ja rondje! We proberen ongeschonden te wandelen langs de kilometerslange straat. Het is er niet al te breed en er is veel verkeer en soms grote gaten in de stoep. Zo, wel weer even wennen aan dit soort drukte. De gebruikelijke dingen. Souvenirwinkeltjes, modezaken met de bekende merken, restaurantjes en hotels. Vandaag eten we voor de broodnodige afwisseling heerlijk Italiaans. G neemt in pure extase een tweede tiramisu met overheerlijk espressootje. Een mooie afsluiting van de dag!

 

Vrijdag, 21 maart 2014 (49 km) - Druk Verkeer en de Toeristische Compound Nusa Dua

 

Cool wakker worden, ontbijtje en ritje door de stad na inkopen in de supermarkt. De wijn-, pasta en koekjesvoorraad is weer op peil, Oh ja en er is weer een stuk Goudakaas aan boord! Nog een bakkie en een paar cadeautje voor de bijna jarige kleindochters en dan op weg.
Zuidwaarts. Door de bebouwing worden de rijstvelden rondom Ubud vrijwel overal aan het oog onttrokken. De wegen zijn smal en toch, voor alles is een plaats. Bijvoorbeeld voor alle soorten en maten tempelornamenten. Kilometers lang worden ze te koop aangeboden.
In de buurt van Denpassar wordt het nog drukker en dan rijden we over een gloednieuwe tolweg dwars door een lagune naar Nusa Dua, een enorme compound met vijfsterren hotels.

Rond de middag zijn we in het hotel, waar we onze vriend San Lo verwachten. Uit de sms-communicatie wordt duidelijk, dat zij worden opgehouden door files bij Denpassar. Bij het zwembad verdiepen we ons in onze reislectuur en drinken tropische sapjes. Halverwege de middag komt San aangewandeld. Wat een bijzonder weerzien hier op Bali. TOY heeft hij dan al innig begroet.
Met zijn schoonzus en zwager rijden we naar een Javaans specialiteiten restaurant in Kuta. We eten er voortreffelijk. Inmiddels is besloten, dat we in hun hotelappartement gaan slapen i.p.v. in TOY. Luxe dus!

 

 

Met San bekijken we de verschillende reisdoelen in het deel van Indonesië dat nog voor ons ligt. En dan gaan we op weg (met auto mét chauffeur) voor een goed visrestaurant. Het is al laat als we in het centrum van Kuta superverse vis, heerlijke groenten en nasi (goreng) eten. Terug rijdend zien we het bruisende nachtleven van Kuta. In alle rust ook, want we leggen kilometers smalle straat stapvoets af.
We passeren ook de plek waar indertijd twee auto's de lucht invlogen. Een aanslag van Al Qaida die een kleine 200, voornamelijk Australische, jongeren het leven kostte. Er is nu een monument ter nagedachtenis. Moe thuis en lekker in de koele kamer slapen.

 

Zaterdag, 22 maart 2014 (68 km) - Dag Jarig en Bali Massage

 

Felicitaties. Dan storten we ons in het massale ontbijtgebeuren van het Novotel. Sodeju! Er is heel veel keus aan verschillende gespecialiseerde buffetten. Maar er zijn ook hordes begerige toeristen. We slaan ons er dapper doorheen.
Bij de Parking is een ceremonie gaande. Auto's en motorfietsen zijn behangen met slingers gevlochten van palmbladeren en bloemen. De kleine offermandjes met wierook ontbreken niet. Een Hindoe priester is in gebed. Op een tafel bij hem staan fruitmanden als offergaven.

 

Onder grote belangstelling van de parkeerwacht doen we de TOY-toer voor Fareda, Sui, San en Andy (privé-chauffeur van Fareda en Sui). Afscheid en om een uur of tien zetten we koers naar Tabanan. Maar hemeltje wat is het druk. Alle agrarische dorpen zijn zoetjesaan aan elkaar gegroeid tot één groot verstedelijkt gebied. De infrastructuur is ver achter gebleven. Afgezien van een vierbaansweg bij Denpassar en tien kilometer snelweg bij Nusa Dua zijn de wegen in feite verbrede landbouwweggetjes. De rijstvelden houden zich schuil achter huizen en winkeltjes.

 

Eind van de ochtend zijn we in Tabanan, stralend centrum van een, hoe kan het anders, rijstgebied. We bezoeken het Subak Museum. Het gaat over de (traditionele) rijstproductie en over de coöperaties (Subaks) die het productie- en irrigatieproces streng beheerden.
Op weg naar Belimbing hebben we een uur oponthoud. Een vrachtwagen ligt met geknakte wielen ontredderd tegen een tempelmuur.

 

 

Dan vlot het weer. Heerlijk toeren we over kleine weggetjes door terrasvormige rijstvelden omsingeld door palmbomen. Mooi!
In Belimbing is Cempake Villas, een hotel met bungalows (villas) die uitkijken op rijstvelden. Er is geen kip. Het voltallige personeel is in hun sas met ons. Eindelijk volk over de vloer. We krijgen een prachtig aanbod. Zo, hebben we toch een beetje een eigen privé paleisje.
Opgefrist in het zwembad en dan is het de hoogste tijd voor een Balinese massage. Feestelijk en heel ontspannend kneden en masseren de dames ons bij het geluid van een klaterend watervalletje.
Ik word steeds jariger. De felicitaties stromen binnen nu NL ontwaakt. Per mail, chats, Skype telefoon, op FB en vooral een stel heerlijke kleinkind-videoboodschappen. Tranen...
Met z'n tweetjes eten we en het hotel biedt een lief fruitmandje met felicitatie aan. En dan slapen we in. Langzaam vervagen de krassende kraaien, kwakende kikkers en blaffende honden.

 

Zondag, 23 maart 2014 - Zondagsrust Ofzo

 

Na het ontbijt maken we een wandeling met de jonge tuinman als gids. Een groot deel gaat over een plantage en is beschaduwd.

 

 

We zien allerlei exoten die we thuis in de keuken gebruiken. Gember, kruidnagel en nootmuskaat bijvoorbeeld, de alom aanwezige kokospalmen en bananenbomen, maar ook de Doerianboom is er. We leren dat de Robusta koffie aan een wijde lage struik met grote bladeren groeit en inderdaad robuuste vruchten heeft. En dat de echte Bali-koffie klein en fijn aan een tenger hoog boompje te vinden is. Er zijn mango's, guaves, paarse sierbananen en andere tot de verbeelding sprekende vruchten. We genieten van het prachtige terrassenlandschap van rijstpaddies. Overal is het frisse groen van de jonge aanplant. Arbeidsintensief is rijstproductie wel. Gebukt scharrelt men door de perceeltjes om onkruid te wieden. Op deze hellingen zijn oude irrigatiekanaaltjes die het water naar behoefte op de terrasjes moet brengen.

 

 

De rest van de dag is het rustdag. We maken een videoboodschap voor de bijna jarige Yara en Mirre. En voor Zoë, die heeft laten weten dat het wel weer eens tijd is. Versturen via wifi is teveel gevraagd, maar via een kabel op het hotelkantoortje lukt het uiteindelijk in een half uur. We lezen, schrijven, sorteren foto's, zwemmen, douchen en ondergaan nóg een Balinese massage. We besluiten de dag met een heerlijke Balinese schotel.

 

Maandag, 24 maart 2014 (195 km) - YARA acht en MIRRE veertien

 

Feest. We beginnen maar meteen met het verzenden van chats, whatsapps en FB-felicitaties. Op weg, we hebben er zin in. Het is lastig navigeren op de piepkleine weggetjes, waar soms alle bekleding verdwenen is. We hobbelen offroadig afwisselend door terraslandschap en door tropische begroeiing. Ook hier zijn in de kleine dorpjes veel tempels. Daarnaast hebben ook hier de meeste huizen binnen hun muren privé tempels en altaartjes. Soms valt het huis in het niet tussen al die heiligdommen. Men besteedt hier heel wat geld, ruimte en tijd aan religieuze zaken. Een kwart van de werkende bevolking schijnt er permanent mee bezig te zijn.
Na het nodig gepuzzel en bijstellingen vinden we de als schitterend geclassificeerde route via Jatiluih (letterlijk "werkelijk wonderbaarlijk"). We zijn dan ook niet de enige. Touroperators geven er privé toers.
De steilte van de terrashellingen valt ons tegen. Maar ach, we hebben al zulke mooie gezien. De rit door het berggebied is heel leuk. Dan even doorbijten tussen het vrachtverkeer op de doorgaande weg. Lunch in een Warung (klein eettentje), voor tweeënhalf Euro inclusief twee flesjes cola. Vanaf de zuidkust slaan we af in noordoostelijke richting. Over een bergkam rijden we naar de noordkust. Een prachtige rit met indrukwekkende uitzichten in op steile hellingen en diepe afgronden.

 

Aan de noordkust vinden we een heerlijke TOY-plek pal aan zee bij een duikresort. Corinna, een jonge Duitse vrouw, managet dit North Bali Beach Resort. Ze vindt het prachtig wat we doen.
Heerlijk zitten we op ons campingmeubilair aan de zacht klotsende zee.

 

 

Eten met de acht duikgasten en de TOY-toer maakt indruk. Geen idee hadden ze, dat je ook zo door de wereld kon reizen.
Voor het slapen gaan zwemmen en douchen we ons fris en oh wat is het goed toeven op ons hoge TOY-bed.

 

Dinsdag, 25 maart 2014 - Bye Bye Bali

 

Gezellig ontbijten met z'n allen. Afscheid van de gastvrije mensen van het Resort en westwaarts gaat het. Vlotte rit en om kwart voor tien melden we ons aan het loket. Kopen tickets en rijden regelrecht het ruim in. Om tien uur varen we.

 

Bali, het Hindoeïstische en bijzondere Bali. Indrukwekkend was de Ceremonie in Padangbai. Het Hindoeïsme is alom tegenwoordig in de samenleving naast het extreme toerisme in Ubud en Kuta. Er is de prachtige blauwheid van luchten en zee, het frisse groen van de rijstvelden, de zachtaardige vriendelijke mensen...