home

B&G

  • B&G
  • kinderen
  • kleinkinderen

auto

  • TOY
  • BusCA
  • TOY in 't zand
  • toyota hzj78
  • hzj extreem
  • ons bussie
  • keuze toyota

voorbereiding

  • website
  • kamperen
  • gezondheid
  • documenten
  • proviand
  • gereedschap
  • kaarten en boeken
  • apparatuur
  • gps

FAQ

  • algemeen
  • tips
  • bandenspanning
  • afrika
  • rusland/mongoliĆ«
  • australiĆ«

reizen

gastenboek

  • lezen
  • toevoegen
Trans-Sahara 2008
::
algeria 1
  • algemeen
  • tunisia
  • algeria 1
  • algeria 2
  • mali
  • mauritania
  • morocco
::
reisverslag
Trans-Sahara 2008 :: algeria 1 :: reisverslag

 

(Tunesië): Tunis – Douz – Tozeur – (Algerije1): Touggourt - Djanet – Tamanrasset 


Bericht vanuit Tamanrasset, maandag 13 oktober 2008 - Een bijzonder begin

 

Op woensdagmorgen 1 oktober heeft Nadjem ons om 12.15 eindelijk door de Algerijnse grensprocedures geloodst. Even daarna zitten we in een politiepost aan de zoete koekjes, koffie en couscous vanwege het suikerfeest ter afsluiting van de Ramadan.
Als dan ook hier het papierwerk geklaard is, begint ons konvooi van drie auto’s aan de lange TransSahara-trip van drie maanden. 

 

In vijf dagen leggen we de ruim 2000 km lange weg naar Djanet af. We zien de olieboor- en overslag-stations, de buizen, de electriciteitsmasten, die het woestijnlandschap ontsieren. Na de ontvoering van het Oostenrijkse stel (dat nog steeds niet vrij is en waarover we steeds meer verhalen horen), zijn de politiecontroles in aantal en scherpte toegenomen.
We maken schitterende off-piste trips en zijn weer onder de indruk van de woestijn in zijn vele verschijningsvormen, van de rotsgravures en de subtiele rotstekeningen.
In Djanet hebben we een paar uur rust en tijd voor boodschappen, wasjes en genieten we met volle teugen van een verfrissende douche.

Vervolgens gaan we het diepe zuiden in waar we over een uitloper van de Ténéré van Niger stuiven. De wereld waar we doorheen trekken is er een van ongekende schoonheid. En steeds zeggen we elkaar: hoe beschrijf je dit alles voor het thuisfront. Zal niet echt lukken, stellen we vast.
Zandvlakten, zo strak als een biljartlaken, grindwoestijnen, zwarte versleten vulkanische gebergten rauw als een maanlandschap, rotsformaties in de meest fantastische vormen, graven uit de oertijd, rotsgravures die getuigen van de tijd dat hier een andere klimaat heerste, zanderige rivierbeddingen, duinen …
Heerlijke bivakplakken, sterrenhemels, een groeiende maan, stilte, zand- en regenstormen, temperaturen tot 40 graden overdag, voldoende afkoeling in de avond… Tja….!

Nadjem is ons vertrouwd, een vriend die met ons meeleefde met de gebeurtenissen in de afgelopen twee jaar en wij met hem (de geboorte van zijn vierde kind, de ziekte van zijn vrouw Cherifa). Abdellah, de kok, is vriendelijk, heeft nog maar ‘n paar tanden, dolt met Gerard en is dol op “Sarrá”. Sarah en Piet-Hein vinden hun draai. 

Zoetjesaan raakt het gezelschap aan elkaar gewend en op elkaar afgestemd en ontstaat er een dagritme. 

Na het opzetten van een bivak installeren we ons met hapje en drankje, terwijl Abdellah het avondeten maakt. Hij dekt de tafel, dient op, ruimt en wast af. We voelen ons helemaal in “out of Africa”.
Na het eten duikt Nadjem in zijn tentje en Abdellah verdwijnt met zijn slaapspullen in het duister op zoek naar een plekkie. 

Wij drinken en kletsen met ons vieren nog wat na en om een uur of tien zijn ook wij in onze hoge bedjes geklommen. Er zijn koele en warme nachten geweest, rustige en stormachtige. Hoe dan ook om een uur of half zeven is het bivak wakker en ergens tussen half negen en negen uur zet de karavaan zich weer in beweging.

Het was een enerverende ervaring om te merken dat gevaarlijke slangen ons nachtelijke kamp hadden bezocht. Eéntje liet het leven door ‘n klap op de kop, omdat hij zo stom was om zich onder de auto te verbergen. Hoe opgewonden voelden we ons bij het zien van de sporen van een luipaard. 

 

Het was weer heerlijk om de toewijding van onze begeleidende Toearegs aan de woestijn mee te maken. Ze maakten drie kamelen blij met water. Over het dichten van gaten in banden gaat het en gazelles die niet te zien waren, over de grote hoeveelheden knoflook, die we -gelukkig allemaal!- naar binnen werken…

Ook waren er ontmoetingen. Met drie kamelenhoeders uit Niger, een bijzondere Italiaanse en een groep Spaanse toeristen, die het niet allemaal naar hun zin hadden. 


Bij binnenkomst in Tamanrasset moesten we bij een tankstation aansluiten aan lange rijen wachtenden. Met veel geduld en dieselgeklieder zijn de tanks weer vol! Ook de crisis op de financiële markt van Europa is doorgedrongen. In een paar dagen tijd is de waarde van de Euro hier in Tamanrasset ruim 20% gekelderd!

 

Gisteren hielden we een Tamanrassetdag. Ik deed een wasje en werkte op de laptop, terwijl Gerard met Nadjem op pad was om wat toytechnische zaken te regelen. Wij logeren bij Nadjem en Cherifa, terwijl Sarah & Piet-Hein het zeer naar hun zin hebben op de camping. Samen met Sarah, Piet-Hein en Amine (een vriend van Nadjem) genoten we van een heerlijke couscousschotel. 

 

Het gezin van Nadjem, de familie en het gezinsleven leerden we weer een beetje beter kennen. Na de lunch ging ik met Cherifa mee naar het ziekenhuis, waar ze een bloedtransfusie kreeg. Het duurde uren en het gaf ons de gelegenheid om over veel dingen dieper door te praten. Het ziekenhuis is nog steeds een schokkende ervaring (zie ook: Africa 2006 :: Algeria). 

 
Met grote regelmaat wandelen er vrienden en familie binnen in het huis van Nadjem en Cherifa. Iedereen drinkt water en is geïnteresseerd in ons. Morgen lunchen we bij de 83-jarige vader van Cherifa. Voor de middag hopen we van alles update-klaar te hebben en na de lunch bij Cherifa’s vader ontmoeten we Ineke Hemminga (Afrikafestival Herthme) en duiken we een internetcafé in.

Overmorgen doen we boodschappen en beginnen we aan het volgende deel van de Algerijetoer: eerst de Assekrem en daarna hors-piste naar het noorden tot In Salah om daarna weer dagenlang zuidwaarts te trekken over een enorme (Tanesrouft-) vlakte.
Nadjem begeleidt ons Mali in en gaat mee tot zover als nodig is, dan doen we Timboektoe aan, trekken we door Dogonland en over de falaise van Bandiagara, bezoeken we Mopti en Djenné om, zoals we nu in gedachten hebben, dat deel af te ronden met een aantal rust(hotel?)dagen in Bamako.

Misschien vanuit Timboektoe, maar zeker vanuit Bamako, laten we weer van ons horen.