home

B&G

  • B&G
  • kinderen
  • kleinkinderen

auto

  • TOY
  • BusCA
  • TOY in 't zand
  • toyota hzj78
  • hzj extreem
  • ons bussie
  • keuze toyota

voorbereiding

  • website
  • kamperen
  • gezondheid
  • documenten
  • proviand
  • gereedschap
  • kaarten en boeken
  • apparatuur
  • gps

FAQ

  • algemeen
  • tips
  • bandenspanning
  • afrika
  • rusland/mongoliĆ«
  • australiĆ«

reizen

gastenboek

  • lezen
  • toevoegen
Australia 2012
::
victoria
  • algemeen
  • victoria
  • new s. wales 1
  • new s. wales 2
  • queensland
  • north. territory
  • kimberley wa
  • deserts 1
  • deserts 2
::
reisverslag
Australia 2012 :: victoria :: reisverslag

 

Route:
Huurauto: Melbourne - Kyneton - Castlemaine - Maryborough - Avoca - Camperdown - Timboon - Port Campbell - Apollo Bay - Torquay - M1 (Geelong, Melbourne) - M3 Ringwood - Healesville - Black Spurr - Alexandra - Healesville - Yarra - Melbourne…
TOY: M1 Sale - Bairnsdale - Orbost - C612 Delegate River - grens New Souyh Wales…

 

Woensdag, 7 maart 2012 - Vertrek en Vergeten Dingen

 

Onze scherpte laat te wensen over! Namen we zondag Bas zijn gsm mee en lieten we een tasje met zonnebril-op-scherpte en de paspoorten achter in de BusCA (maandag door Eva omgeruild), op Schiphol ontdekken we dat het tasje met de iBet en Belly nog thuis liggen. Jovita biedt direct aan om op en neer naar Utrecht te rijden. Zo komt het toch nog goed en keurig op tijd boarden we mét alle relevante tasjes-en-inhoud.
En zo beginnen we aan de lange vlucht naar downunder. Veel slapen (g), veel hoesten (bg), doezelen (b) vliegen we de dag een uur of zeven korter.

 

Donderdag, 8 maart 2012 - Slapen in Singapore en Hoestoponthoud

 

Na 12 uur vliegen landen we om een uur of vijf (in de ochtend) in Singapore. De vier uur wachttijd dutten we voornamelijk weg op sympathieke banken in de vertrekhal. Lekker is dat, eindelijk even plat!
Op weg naar Melbourne vliegen we weer drie uur van de dag af. Een uur voor aankomst informeert een vriendelijke steward naar mijn gezondheid. Hij moet dat gehoest van mij melden aan de quarantaine-officials. Nog eens komt hij langs en met de nodige suggestie vraagt hij of het beter gaat. Ik begrijp de boodschap!
Voor de landing worden de passagiers verzocht te blijven zitten totdat de quarantaine-officials het vliegtuig hebben vrijgegeven. Oef!
Na enig wachten is hij daar, de man van wie we afhangen. Hij hurkt neer bij iemand aan de andere kant van het vliegtuig. De dame naast ons, een geroutineerde Melbourne-reizigster heeft dit niet eerder mee gemaakt. Dan komt hij bij mij. Ferm vertel ik hem, dat ik last heb van de airco en de droge lucht op die hele lange vlucht vanaf Amsterdam. Hoef ik niet over te geven, geen koorts, geen medische hulp nodig? Dacht het niet! Hij blij, wij blij. Pfft, het vliegtuig stroomt leeg.
Niet heel veel later shuttelen we naar het Best Western, waar we om een uur of elf in bed duiken.

 

 

Vrijdag, 9 maart 2012 - Best-Western-Day

 

Vandaag is het uitrustdag. G gaat naar de broker (DSV) om nog wat papierwerk (lijst van de inhoud) te doen. TOY is in de haven en wordt diezelfde avond bij DSV verwacht. Pas daarna kan men in actie komen. En natuurlijk, het weekend wordt er niet gewerkt en maandag is een nationale feestdag. Pas dinsdag kan de ontcontainerisering beginnen. Pech! 
Er is niet veel te doen in de omgeving van het motel. Op een wandelingetje naar een pub na. We lunchen er. De menukaart staat vol met zware dingen (pies bv.) en de porties zijn groot, heel groot. Wij houden het bij een salade.
Oei, op het internet is er geen enkele huurauto in Melbourne te krijgen! Dat heb je met zo’n lang vrij weekend en de Formule 1 in het vooruitzicht! We verhuizen naar een andere kamer met een forse jacuzzi. Dat dan weer wel… 

 

Zaterdag, 10 maart 2012 - Bij Willem & Felicity in Kyneton

 

G regelt lastige situaties het liefst heel analoog en in real life. Hij vertrekt dus vroeg naar het vliegveld en komt, natuurlijk!, met een auto terug. Weliswaar is het niet de kleine die we het liefste wilden, maar een dikke Toyota (dat dan weer wel) Aurion.
Eind van de ochtend zijn we bij W&F in Kyneton, zo‘n 70 km ten noordwesten van Melbourne. Ze wonen in een houten huis van een eeuw oud. Heel romantisch. Het is een goed weerzien met Willem (Libië, 2003) en een fijne kennismaking met Felicity. We hebben veel bij te praten en de tijd vliegt. Het is genieten van de wandeling door het dorp met de oude historische huizen.

 

Zondag, 11 maart 2012 - Goudroute, Dizzy en de Oceaan

 

De ochtend vordert als we wegrijden uit Kyneton. Via Castlemaine rijden we ‘n groot deel van de Gold Field route. Met moeite hebben we een wegenkaart van Victoria gevonden. Dat maakt het gevoel van onthand zijn een ietsepietsie beter. In TOY hebben we alle voorzieningen en niet in de laatste plaats navigatie apparatuur, kaarten, gidsen, enz.
Het is zondagmorgen en er heerst een oorverdovende stilte en mensloze rust. In een bakery vinden we gelukkig nog koffie-met-iets-lekkers.
Het landschap is golvend en vooral door boeren in gebruik. Overal zijn er de kenmerkende eucalyptusbomen, de gumtrees. Zo nu en dan rijden we door dichte bossen. Hier en daar is een dorpje en soms een verwijzing naar een plek waar ooit goud gedolven werd.
In Avoca lunchen we een onverwachte culinaire lekkernij. De oosterse salade is zo fijnzinnig en mooi van kruiden, dat we nog het water in de mond krijgen als we er aan terug denken. 

 

Gelukkig hebben we ook water kunnen kopen en we besluiten naar het zuiden af te slaan i.p.v. door te rijden naar het N.P. the Grampions. We moeten duidelijk nog wennen aan de afstanden. Althans, zo zonder TOY en met de noodzaak een overnachtingsplek te scoren.
Richting oceaan dus en wel naar de Great Ocean Road, een prachtige en beroemde route. De bewolking van de ochtend is inmiddels helemaal verdwenen en we rijden onder een stralende zon.

G heeft behoorlijk last van zijn dichtgeslagen oren (sinds de vlucht) en schrikt zich rot als hij duizelig wordt na een “terugblaasactie”. In Cobden volgen we de bordjes naar een Rode Kruispost. Misschien moeten de oren schoongespoeld worden, bedenken we. De dienstdoende zuster mag niets doen en stuurt ons (terug!) naar Camperdown waar een ziekenhuisje is.
Nette intake door een nijvere verpleegkundige met grappige o-benen. De dokter meldt zich. Hij bekijkt de oren en ook ik mag G van binnen bekijken. Niks vuilophopingen, maar het botje (hamer) heeft zich min of meer in het trommelvlies geboord. Met tekst en tekening legt onze arts alles uit. Bij ieder stapje herhalend “does this make sense?”. Afijn, eind van het liedje: geen therapie. Gewoon blijven terugblazen, stomen en … geduld. Kan wel tot vier weken gaan duren. Zucht, doet G…

In Port Campbell is geen bed meer te vinden. We worden doorverwezen naar Timboon. Naar een “Hotel“, maar het bouwsel laat zich beter omschrijven als een uit-de-hand-gelopen-bouwkeet. Alles van gammel hout en ooit met de witkwast dik in gesopt. Heeeel lang geleden dus! Versleten vloerbedekking, een kunstluchtje doet zijn best andere luchtjes te overtreffen, aan de tafels families die bij ons associaties oproepen met Hillbillies-inteelt-toestanden.
Afijn, we vinden een tafeltje, dat niet eens al te erg plakt en bestellen bij een anorexische en erg aardige jongen een hap eten, aan een ander loket een drankje en leunen onderuit. Want dit is “exploring”! De borden eten zijn ook hier enorm, net als de pullen bier trouwens. Rustgevend is de gedachte, dat onze kamer, 100 m verderop, weliswaar primitief, maar wel schoon is.
Het internet behoort tot een wereld die hier nog niet in aangeland. De dikbuikige televisie geeft hints, maar is verder ook out-of-reach. We slapen heerlijk!

 

Maandag, 12 maart 2012 - Great Ocean Road en Luierende Koala’s

 

Op tijd maken we ons uit de voeten en rijden via een kleine route naar de oceaan terug. In Port Campbell ontbijten we in een resto met uitzicht op baai en oceaan. In 1999 hebben we hier soep geluncht.
De route en het weer zijn prachtig. We maken verschillende stops en steps. Langs de weg naar de Otway Lighthouse scoren we ons eerste wildlife. Luierende koala’s in de eucalyptusbomen. Nog net op tijd zijn we bij “het café” en genieten we van een sympathieke landelijke soep. Genoeg energie weer om de oude vuurtoren in te klauteren. We genieten van de uitkijk en leren, dat het draaimechanisme drijft, en dus makkelijk draait, op kwik.
In Apollo Bay vinden we een heerlijke moderne kamer met vrije uurtjes wifi. G zijn hoofd heeft rust nodig en die vindt hij er. Die avond eten we voor het eerst in een echt restaurant. Dat is: waar je een menukaart wordt aangereikt en waar zowel wijn als eten aan tafel bezorgd worden. En alles tezamen kan worden afgerekend, na het eten. Mmmmm…
Tevreden vallen we in slaap!

 

Dinsdag, 13 maart 2012 - Zon, Zee en Zucht om TOY

 

Ook de douche blijkt geweldig. Ontbijten doen we langs de zonnige boulevard en daarna winkelen we. Want enige aanvulling hebben we op een paar fronten wel nodig.
Bij Kenneth River hangen weer koala’s binnen camerabereik en we genieten van de lunch in een pierrestaurantje pal aan zee.
De Great Ocean Road loopt inmiddels kronkelend en wel direct langs de steile rotswanden. De zon, de blauwe zee, het wit van de branding, de prachtige bossen van het Otway N.P. maken het tot een heerlijke rit.
Uit telefonisch contact met de broker is inmiddels wel duidelijk dat we onze TOY-verwachtingen nog maar even op een laag pitje moeten houden. In ieder geval hoeven we niet door te rijden naar Melbourne.
In Torquay vinden we een prima kamer (met wifi!). We verlengen de huur van de auto. Ook vandaag zien we op de route weer indrukwekkende combinaties: dikke 4wd’s met erachter enorme uitvouw- en/of uitschuifbare caravans en allerhande vouwwagens gebouwd op slechte wegen en off-roading. In de regel wordt het geheel afgemaakt met een boot, surfplanken, bbq’s en vistuig. Prachtig!

 

 

Gelukkig kent men hier niet de smalle straatjes in kleine dorpjes zoals in Europa, want dat zou knap problematisch kunnen worden. De campers, die ook volop rondrijden, lijken voornamelijk van verhuurbedrijven te zijn. Voor de buitenlandse toerist dus.
Het dorp is nederig en stil als we nog even rondwandelen na een goede maaltijd in het motelrestaurant. De airco heeft een juiste nachttemperatuur bereikt en dus…


Woensdag, 14 maart 2012 - Albert’s 65e

 

Via Geelong rijden we door de City van Melbourne oost- en noordwaarts tot we richting Yarra Ranges N.P. rijden. We genieten van het prachtige bos op de hellingen waarlangs de weg slingert. Kale en vervellende stammen die hoog naar de zon reiken, eronder enorme varens. De zon maakt (de temp loopt op tot 30 gr) er een prachtig licht en kleurenspel van.
Na een driehoekje rijden en de vergeefse motelpogingen vinden we de laatste vrije kamer in het gebied. Het is een heerlijke bloemetjes en pluche kamer in de oude nostalgische Black Spurr Inn midden in het bos.

 

 

 

Aardige mensen een goede keuken en … een grote groep vrouwen. Van een golfclub naar het schijnt. Uiteraard kwebbelen ze dat het een lieve lust is, maar aan het eind van hun diner barsten ze ook nog eens in twee en driestemmig gezang los. En of dat past in deze omgeving!

We bellen met Albert, die zijn laatste verjaardag beleeft en hebben een emotioneel en indrukwekkend contact…

 

Donderdag, 15 maart 2012 - Tina en TOY

 

Na de stortbuien van de afgelopen nacht geurt het bos volop naar eucalyptus. Heerlijk! We toeren richting Alexandra. Onderweg belt Tina (die bij DSV alles rondom TOY regelt). Ze meldt, dat Quarantaine misschien morgen, maar misschien ook pas maandag komt. We balen. In Alexandra drinken we koffie met wat lekkers en we besluiten terug te gaan naar Melbourne. We zijn het wachten zat!
We rijden een mooie en rustige route (tip van de Black Spurr Inn Boss) en jawel, daar is alweer Tina. De Quarantaine-mannen zijn er plotsklaps ineens. En waar dan wel de sleutel van de TOY is. Goodness! Even later weer Tina, sleutel gevonden, “no worries”. In tegendeel, we zien ineens het licht en we zijn op een uurtje afstand van Melbourne. Who knows! Weer wat later, Tina, TOY is goedgekeurd! Zo, nu gaat het helemaal de goeie kant op. Niet veel later melden we ons bij DSV. Papieren mee en op naar VicRoads, waar we geacht worden roadtax en verzekering te betalen.

 

 

Nummertje trekken en wachten. Dan zijn we aan de beurt. De dame kauwt kauwgom, ritselt op het toetsenbord en neemt niet de moeite ons aan te kijken of vragen te stellen. Schrijft de naam van een  instantie en een telefoonnummer op en dan kortaf: eerst daarheen. Voor wat? Voor iets! Ongeduldig snibt ze, dat we “dat” eerst moeten halen bij Import en dan kan zij pas weer iets doen. Ja maar…, protesteren we, kijk hier is het carnet, de douane heeft de auto het land al ingestempeld, we moeten alleen roadtax, insurance… Ze wuift ons weg, niet van plan nog een seconde van haar kostbare tijd aan ons te besteden, roept het volgende nummertje op en daar staan we dan. Frustraties!!! G denkt dat het misschien om de technische keuring gaat. Terug naar DSV door het enorme drukke verkeer.
Dan komt Tina pas goed in actie. Ze belt en wacht en ergert en praat zich door allerlei onkunde heen tot er duidelijkheid is. Fautje bij VicRoads dus. En dan wordt alles per telefoon, mail en fax en creditkaart geregeld. Binnen de kortste keren…

En heeee, we kunnen, we mogen! Daar is TOY!!!

 

 

Ik rij TOY, en G de huurauto terug naar het verhuurbedrijf en dan lekker TOYs naar een motel. Het is al bijna donker en het miezert. Maar oh, wat voelt dat goed, zo met ons drietjes.

 

Vrijdag, 16 maart 2012 - Two Dutchies and One First TOY-night

 

Het regent. We besluiten 350 km oostelijk te rijden naar Orbost, waar Two Dutchies (http://www.twodutchies.com/), Fred & Magda, op ons wachten. We genieten van deze eerste TOY-trip ondanks het feit dat we nergens bij kunnen. TOY staat helemaal vol met de reservebanden, die ook nog eens behoorlijk ruiken. Maakt niet uit, het gevoel is er weer helemaal.
Na het verstedelijkte gebied van Melbourne bereiken we de leegte van het vlakke en groene kustland. Beetje Brabant vinden we. Voorbij Lakes Entrance wordt het heuvelachtiger en meer bebost. Nu en dan klaart het op, maar tegen de tijd dat we de camping bereiken, plenst het onbehoorlijk.
De ontvangst door Magda & Fred is hartelijk. In hun voortent zetten we de virtuele kennismaking om in een analoge. Sinds begin 2011 zijn zij in Australië op weg en wij kunnen veel leren van hun ervaringen. In de voortent is een aardig vijvertje aan het ontstaan. Om de voeten droog te houden en voor de warmte, brengen we de avond door in de kampkeuken. Een mooi Aussie-verschijnsel! Er is een waterkoker, bbq (naturlijk!), tafels en een fantastische open haard met hout. We doen ons te goed aan een heerlijke courgettesoep van Magda en aan het vuur.
En oh, wat lekker slaapt zo’n allereerste Australische TOY-nacht!

 

Zaterdag, 17 maart 2012 - Albert

 

Het is bewolkt, met streepjes zon en nog betere vooruitzichten. We hebben een gezellige dag. Fred en G wisselen uit op laptops en de Garmins, TOY wordt opgetuigd, F&M breken de voortent van hun uitschuifcaravan af en we doen boodschappen in het dorp. Ook is de iBet weer helemaal internetfähig. Heerlijk, dat dat lijntje er is.
En dan, als we op weg zijn naar het toiletgebouw om tanden te poetsen, is er dat telefoontje. Het gaat heel veel slechter met Albert, het eind is heel dichtbij. We voelen ons bedrukt en gaan nadenken over de consequentie: vliegen we naar NL voor de begrafenis…, of niet…!
Die nacht slapen we niet goed en al helemaal niet meer nadat Ada gebeld heeft, dat Albert is overleden…

 

Zondag, 18 maart 2012 - Afwegen en Besluiten


We praten, denken en wilden, dat de dingen wat eenvoudiger waren. Alles afwegend, besluiten we uiteindelijk om niet terug te vliegen. Ada heeft er begrip voor, ook al vindt ze het heel jammer.

 

4 Dutchies Exploring the World in Orbost:

 

 

Een uur nadat we Magda & Fred hebben uitgezwaaid, vertrekken ook wij. Tanken vol en rijden de langs hellingen slingerende C612 door prachtige bossen pal tussen het Snowy River N.P. en het Errinundra N.P. Hier en daar worden ons zelfs wat gravelkilometers gegund. 
Op de stille weg is er alle gelegenheid onze gedachten te laten gaan en Albert te memoreren. Ergens in een berm lunchen we uit de TOY-keuken.
 
Tussen Delegate River en Delegate, dorpjes die je nauwelijks opmerkt, passeren we de grens van Victoria en New South Wales (NSW).